Półwiecze nowej Mszy

Reforma liturgiczna Pawła VI już od dawna wzbudza zainteresowanie badaczy, ale jej umiejscowienie w kontekście stuletniej historii dążeń do ożywienia praktyk kultowych w Kościele jest mniej znane, choć niezwykle wartościowe. Książka, o której mowa, pełni rolę popularyzatorską, przedstawiając tematykę w sposób kompleksowy. Zawiera przejrzyste omówienie reform posoborowych, poprzedzone dogłębnym wglądem w inicjatywy ruchu liturgicznego z XIX wieku oraz działania tradycyjnych papieży sprzed Soboru. W kontekście tej historycznej perspektywy, propozycje reformatorów skupionych wokół ojca Annibale Bugniniego jawią się jako śmiałe i ryzykowne, ponieważ XIX-wieczny ruch liturgiczny miał charakter tradycyjny, a działania soborowe i posoborowe weszły na obszar eksperymentów o tendencjach protestanckich. Ekumenizm, który zmierzał ku protestantyzmowi, oraz naiwność liturgistów wierzących w oświeceniowe podejście do człowieka jako równego partnera Boga, przyczyniły się do powstania Mszy Pawła VI. Książka pokazuje dramat tej reformy, rozłożony na poszczególne etapy, podkreślając, że każda nowa reforma dążyła do przekroczenia poprzedniej - zgodnie z zasadami każdej rewolucji. Tak podsumowuje to recenzja wydawnicza autorstwa prof. dra hab. Marcina Karasa z Uniwersytetu Jagiellońskiego.