Polonia aeterna

"Polonia aeterna" Wojciecha Wencla została opublikowana w roku szczególnym, pełnym wspomnień o odzyskaniu niepodległości przez Polskę. Autor, korzystając z inspiracji zaczerpniętych z klasycznych dzieł sztuki, muzyki i literatury, podejmuje próbę odtworzenia wyjątkowego świata polskiej wyobraźni narodowej. Dzieło to prowadzi czytelnika przez metafizyczne krajobrazy dawnego kresowego świata, przenosi przez urokliwe widoki Krakowa, Tylicza czy Lanckorony. Mimo tych podróży, sercem twórczości Wencla pozostaje jego rodzinna miejscowość - Matarnia, w której poeta postrzega najdoskonalszy wyraz miłości, tej zdolnej poruszyć gwiazdy i słońce, w formie miłości małżeńskiej.

W jednym z fragmentów opowieści autor wspomina letnie wieczory, kiedy po wieczornej mszy stawali wraz z bliską osobą przy kościele karmelitów. Patrzyli na miasto, jakby znajdowali się na wzgórzu Syjon, gdzie król Dawid przechowywał Arkę Przymierza. Zakonnice schodziły do klasztoru jedna za drugą, wśród nich staruszki obciążone krzyżem codzienności i młoda nowicjuszka, która z delikatnością i niepewnością kroczyła wzdłuż krawężnika, jakby próbowała chodzić po wodzie. Tę subtelną chwiejność skomentowała najpierw kobieta obok niego, a po chwili obydwoje pogrążyli się w ciszy, kierując spojrzenia w stronę Lwowa - miasta, które teraz istnieje jedynie jako wspomnienie, jak ściana płaczu.