Pokrzyk. Lipowo. Tom 11

Poprzednia cześć kryminalnej sagi o policjantach z Lipowa wprawiła mnie w osłupienie. Serio! Milo wrócić do książki „Rodzanice” już w pierwszych zdaniach „Pokrzyku”. Joanna Kubiak została zamordowana, a cień podejrzeń padł na Komisarz Klementynę Kopp. Kto się spodziewał, że emerytowana komisarz posterunku w Brodnicy będzie cieszyć się spokojną jesienią swojego życia wśród okolicznych jezior, ten... najprawdopodobniej nie przeczytał poprzednich dziesięciu części. Harda babeczka z naszej pani Komisarz. Miewała lepsze i gorsze momenty w całej serii, ale po raz pierwszy tyle się o niej mówi i... nikt nie wie, gdzie ona jest. Tropem poszukiwanej rusza Daniel Podgórski. Naturalnie w takich przypadkach poszczególni funkcjonariusze bywają wykluczeni z toku śledztwa z uwagi na prywatne powiązania z poszukiwaną. Przeszkoda? Raczej szansa! Nie ma nic ciekawszego niż prywatne śledztwo lokalnych policjantów z naszego ulubionego posterunku  na Pojezierzu Brodnickim. Tak moi drodzy, seria o lipowych morderstwach mocno się zmieniła. Nie jest już to mała wioska, gdzie ludzie wyciągają koce i jedzą truskawki latem, beztrosko korzystając z kąpieli słonecznych! Ponad setka jezior w okolicy początkowo tworzyła klimat niemal idylliczny. Wiele jednak zmieniło się od czasów „Motylka”.  

Wątek kryminalny w powieści „Pokrzyk” nie wydaje mi się wcale najważniejszym. Warto o tym wspomnieć, skoro mowa o powieści kryminalnej, choć dla fanów serii nie będzie to pewnie wielka niespodzianka. W jedenastej część serii Katarzyna Puzyńska ponownie odwołała się do rozbudowanych wątków obyczajowych i psychologicznych. Co tym razem wydarzyło się w Lipowie? W poprzedniej części Daniel Podgórski prowadził śledztwo w sprawie tajemniczego morderstwa młodej kobiety. Dziewczyna została odnaleziona martwa na tafli zamarzniętego jeziora, a śledztwo w tej sprawie prowadzili Daniel Podgórski i Emilia Strzałkowska. Rola Komisarz Kopp w tej sprawie od początku wydawała mi się nie jasna, a mimo rozwiązania wielu wątków w poprzednim tomie, cześć zostanie rozwinięta dopiero w „Pokrzyku”. Już początek nowej powiesci serii o policjantach z Lipowa pozwala zauważyć, w jakim kierunku Katarzyna Puzyńska pójdzie tym razem!

Moim zdaniem cała seria potrzebowała lekkiego suspensu. Mieliśmy już diabła w poprzednich tomach, słowiańskie duchy, wilkołaka, sąsiedzkie waśniez dawnych lat i niewinność młodej dziewczyny utraconą gdzieś na łące wśród  lasów na Pojezierzu Brodnickim. W każdej kolejnej części otrzymujemy nie jedno, ale kilka morderstw, a każde z nich zostało popełnione w inny sposób. W głowie się od tego wszystkiego kreci! A przecież kryminalne historie to nie jedyna zaleta twórczości Katarzyny Puzyńskiej. Polska pisarka, zanim zdecydowała się na karierę literatki, prowadziła wcześniej działalność naukową w zakresie psychologi na jednym z Uniwersytetów. Pogłębione analizy motywów  zachowań bohaterów całej serii to w oczach wielu fanów największą zaleta sagi o lipowskich policjantach! Zgadzacie się? ?  

Jedenasta część serii przynosi kolejne ważne pytania o głównych bohaterów całej sagi. Liczyłam, że wątek Weroniki i Daniela zostanie w końcu jakoś rozwiązany! Tych dwoje w przeszłości miało się ku sobie, potem przezywali kryzys, w końcu chcieli mieć razem dziecko... Obecnie nareszcie są małżeństwem! Niby fajnie, tylko jak tu się cieszyć nowy etapem w życiu, kiedy stare demony z przeszłości dają o sobie znać? Zachodziłam w głowę wielokrotnie, jaka idea przyświecała Katarzynie Puzyńskiej, skoro wrzuciła do fabuły postać Emilii i.... tak już zostało. Była kochanka Daniela, obecnie wykonuje służbowe obowiązki na komisariacie w Lipowie i.... wcale nie jest już tylko BYŁĄ kochanką w oczach aspiranta Podgórskiego. Nie mam pojęcia co myśleć o Danielu. Miałam okazje go już pokochać, znienawidzić, czasami mnie irytował i wkurzał, innym razem byłam zachwycona jego błyskotliwymi metodami w ustalaniu tożsamości kolejnych sprawców krwawych morderstw. Nie podoba mi się jednak, że miota się i daje nadzieje dwom kobietom mieszkającym pod jednym niebem na Pojezierzu Brodnickim. Daniel co rusz ląduje w łóżku na zmianę z zoną i kochanką, a ponieważ zazwyczaj późno kończy prace, łatwo się pomylić z godzinami i dopiero będzie awantura… Zwłaszcza, ze zarówno Emilia, jak i Weronika mają przecież doświadczenie w posługiwaniu się bronią. Obie panie również sporo przeszły i konfrontacja między nimi wydaje się nieunikniona. Może w kolejnej części?  

„Pokrzyk” to powieść wydana nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka. Wspomniane wydawnictwo współpracuje z Katarzyną Puzyńską od chwili premiery „Motylka” i warto dodać, że powieści należące do kryminalnej sagi o policjantach z Lipowa prezentują się zjawiskowo na półce! Oszczędna forma i pewien minimalizm widoczny na okładkach przedstawia zazwyczaj jeden przedmiot związany z kryminalną historią opisana przez Katarzynę Puzyńską. Tym razem jest to haczyk skąpany we krwi. Nie na ryby zabiera nas jednak polska pisarka, a w mroczną przeszłość Komisarz Klementyny Kopp. Kto odważny, niechaj łapie za powieść i odwiedzi Lipowo! ?  

Mała wioska Lipowo, położona na Pojezierzu Brodnickim nie istnieje. Czy aby na pewno? Malownicza, spokojna i nieniepokojona ciekawością wielkiego świata miejscowość wydaje się dziwnie znajoma. Patrząc z oddali na Lipowo i jego okolice można uwierzyć, że to jedna z wielu wiosek na mapie Polski. Ludzie, którzy tam mieszkają, mają swoje troski i zmartwienia, radości i wielkie marzenia. W Lipowie każdy z każdym się zna, a lokalni mieszkańcy uwikłani w zmowę milczenia, chronią tajemnice i sekrety małej miejscowości Centrum życia społeczno-kulturalnego w Lipowie pozostaje lokalny posterunek policji. To tam często splataj się ze sobą wątki osób zamordowanych z podejrzanymi, o brutalne zbrodnie. Tyle że w Lipowie nic nie jest takie, jakim się wydaje. Jak mawia Komisarz Klementyna Kopp „nie ufaj nikomu!”.  

„Pokrzyk” jedenasta część serii o policjantach z Lipowa zaskakuje na wielu płaszczyznach. Ustanowienie głównej podejrzanej w osobie emerytowanej Komisarz Kopp to pomysł trafiony i znakomicie zrealizowany przez Katarzynę Puzyńską. Bardzo polubiłam postać emerytowanej policjantki. W przeszłości dała się poznać jako osoba niezależna odważna i zdecydowana w swoich działaniach. Glany, skóra i liczne kolczyki świadczyły o tym, że choć PESEL mówi co innego, Komisarz Klementyna Kopp na drugi świat jeszcze się nie wybiera. Przeciwnie, okazuje się, że ktoś widział kobietę niedawno, gdy wracała drogą z domu państwa Orłowskich. Tymczasem trzy dziewczynki tracą rodziców zamordowanych w brutalny sposób Tajemnicze okoliczności sprawy i osobliwe zachowanie córek zamordowanego małżeństwa, nie daje spokoju Danielowi Podgórskiemu. Mężczyzna bada różne wątki związane z emerytowaną Komisarz, jednak nie łącza się one w jedną, spójną całość. Aspirant Podgórski jest zdania, że poszukiwana Klementyna Kopp jest niewinna stawianych jej zarzutów. Nie wie jednak dlaczego ktoś sfabrykował dowody na jej winę ani tym bardziej, dlaczego ona sama miała przyznać się do morderstwa, według relacji świadków. Można założyć, że każda kolejna cześć serii o policjantach w Lipwie wydaje się jeszcze bardziej skomplikowana i złożona, ale tym razem Katarzyna Puzyńska przeszła sama siebie! „Pokrzyk” to wymagająca literatura z gatunku kryminału. Szczególnie jeśli chodzi o misternie utkaną intrygę, jeśli natomiast chodzi o warstwę obyczajową....  

…. jest ogień! Mnóstwo wątków obyczajowych pozwala od czasu do czasu złapać oddech od kolejnych trupów i zakrojonych na szeroką skalę poszukiwań zaginionej Komisarz Kopp. Tu na pierwszy plan wysuwa się oczywiście relacja w największym trójkacie miłosnym od czasów Shreka, Osła i Fiony. Daniel Podgórski ewoluował w ciągu 11 części kryminalnej sagi o policjantach w Lipowie. Początkowo mnie szalenie WKURZAŁ! Dlaczego? Nie do końca kupowałam pomysł na obsadzenie w roli policjanta takiej „cieplej kluchy”, jaką Podgórski niewątpliwie wydawał się w pierwszych częściach serii. Z czasem zrozumiałam, że jeszcze bardziej sztuczny wydałby mi się pomysł z obsadzeniem tam rodzimego Johna Rambo! W pierwszej części sagi „Motylku” Katarzyna Puzyńska nakreśliła iście sielankowy klimat Lipowa i okolic Pojezierza Brodnickiego. Z czasem można odnieść wrażenie, że nie tylko Lipowo, ale przede wszystkim ludzie tam mieszkający się zmienili. Mroczny, brutalny, niekiedy zbliżony do paranormalnego klimat powieści polskiej pisarki, przeplatają watki wielkiego zauroczenia, dyskretnej zdrady, czy utraconej miłości. „Pokrzyk” to literaturą z gatunku tych, gdzie każdy znajdzie coś dla siebie. Lubicie się bać? Będziecie mieli okazje. Lubicie się wzruszyć? Znakomicie, potrzebne będą chusteczki dla emocji, jakie wywołują perypetie miłosne bohaterów „Pokrzyku”. A może lubicie historyczne ciekawostki? Tych również nie brakuje w 11 części serii. Katarzyna Puzyńska często opisuje w swoich powieściach dwie linie czasowe, które łączą się ze sobą gdzieś pod koniec książki. Tym razem punktem wspólnym dla minionych wydarzeń i aktualnej rzeczywistości jest osoba Komisarz Kopp. To dlatego jej odnalezienie przez Daniela stanowi najważniejszy wątek w całej powieści ?.  

„Pokrzyk” to w mojej opinii jedna z najlepszych części należących do serii o policjantach z Lipowa. Wątek szalonej rodziny Orłowskich, gdzie każdy ma jakieś tajemnice i sekrety, stanowi miłą odmianę od diabłów i wilkołaków, znanych z dwóch poprzednich części.  Elementy grozy czy horroru przewijają się na lamach twórczości Katarzyny Puzyńskiej niejako naturalnie, podobnie jak barwne wątki obyczajowe czy też wnikliwe portrety psychologiczne bohaterów. Jeśli do tego dodać, że cala rzecz ma miejsce w Lipowie, gdzie wszyscy wszystko o wszystkich wiedzą, wychodzi nam z tego prawdziwy, kryminalny galimatias. „Pokrzyk” to udana kontynuacja poprzednich części i jednocześnie obietnica, że powoli zmierzały do finału całej epickiej sagi o policjantach z posterunku policji w Lipowie ?.