Pokój wspaniałości

Podziwianie iluminacji Tokio z wysokości drapacza chmur. Wskakiwanie do taksówki, by z ekscytacją krzyknąć: „Proszę za tamtym samochodem!”. Udział w The Color Run i dotarcie do mety w kolorowym szaleństwie. Debiutancka powieść, niosąca w sobie słodko-gorzki smak, ma potencjał, by wzruszyć, rozśmieszyć lub dodać nadziei. Na pewno trudno będzie się przy niej nudzić. Jej przesłanie jest klarowne - życie ma zdolność zmienić się w mgnieniu oka bez względu na wiek, co trzeba przyjąć i wykorzystać jak najlepiej. Odkładanie marzeń na odległą, nieznaną przyszłość może być błędem.

Literackie czasopismo okrzyknęło ten debiut perłą, podczas gdy Femme Actuelle uznało go za prawdziwy skarb. Librairie Martin-Delbert opisuje go jako poruszający, subtelny cud, a Carrefour Savoirs widzi w nim zarówno hymn o miłości, jak i odę do życia. Spełnianie marzeń nastolatka, mając czterdzieści lat, nie jest prostą sprawą. Ale jeżeli Thelma nie spróbuje, jej syn może nigdy nie przebudzić się ze śpiączki.

Louis ma dwanaście lat i tego poranka planował wyznać matce swoje pierwsze zauroczenie. Thelma była jednak pochłonięta pracą, co zirytowało Louisa na tyle, że założył słuchawki, wskoczył na deskorolkę, a wtedy rozległ się dźwięk klaksonu ciężarówki. Prognozy lekarzy nie napawają optymizmem - jeśli sytuacja nie ulegnie zmianie, za cztery tygodnie trzeba będzie odłączyć go od respiratora. Thelma wraca ze szpitala zdruzgotana i bez sił do walki. Jednak odkrywając notatnik pod materacem syna, postanawia wcielić w życie wszystkie opisane przez niego wspaniałości i uwiecznić je na nagraniach. Może przekona Louisa, że życie jest piękne i warto o nie walczyć?