Poezje zebrane

Zygmunt Jan Rumel był zarówno poetą, jak i żołnierzem, ale jego twórczość nie zdobyła szerokiego uznania, prawdopodobnie z powodu burzliwych czasów wojny. Jako emisariusz Batalionów Chłopskich działał na Wołyniu, gdzie zginął tragicznie, prawdopodobnie rozerwany końmi, przez Ukraińską Powstańczą Armię w nocy z 10 na 11 lipca.

Wiersze Rumla pozwalają poczuć niezwykłą lirykę, cechującą się wyjątkową siłą wyrazu, co potwierdzili znamienici twórcy jak Leopold Staff czy Jarosław Iwaszkiewicz. Od Staffa czerpał inspirację do "Snów o potędze" oraz fascynację poetyckim nietzscheanizmem. Z kolei wpływy Iwaszkiewicza są widoczne w pierwszych jego tomach, zwłaszcza w debiutanckich "Oktostychach". W duchu tych dzieł powstał m.in. dedykowany jego żonie wiersz "Sawitri".

Rumel wykształcił własny, dojrzały styl poetycki, który w pełni ujawniają zamieszczone w tomie wiersze. Jego poezja stanowi poważne wyzwanie dla uznanej twórczości Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Obaj tworzyli liryczne baśnie, lecz Rumel wyróżniał się poprzez sugestywniejszą grę z konwencjami, budując w swoich utworach kosmogoniczną opowieść o Wołyniu. Jego twórczość przypomina wręcz mistyczne bajania, inspirowane genezyjskim duchem Słowackiego, który fascynował również Baczyńskiego.