Podróż na Atlantydę. O I tomie Nowej baśni ...

Praca koncentruje się na szczegółowej analizie pierwszego tomu cyklu powieściowego Teodora Parnickiego "Nowa baśń", zatytułowanego "Robotnicy wezwani o jedenastej". Taka dogłębna analiza była niezbędna do interpretacji powieści, która odbywa się na dwóch poziomach. Po pierwsze, zajęto się wpływem inspiracji fenomenologicznych, szczególnie tych związanych z Ingardenem, na twórczość Parnickiego. Wpływy te przekształcają klasyczną formę powieści historycznej, zmieniając jej percepcję jako tekstu literackiego oraz postrzeganie historyczności jako połączenia tekstowego i pozatekstowego. Ingarden uznaje literackość za swoistą granicę określającą ontologiczny status przedmiotów i postaci w literaturze, polegającą na zawieszeniu asercji sądów wyrażonych w tekście. Druga część interpretacji bada tematykę powieści Parnickiego jako utworu o śmierci. Autor eksploruje różne europejskie mity i opowieści o śmierci, próbując odkryć ich potencjalny wymiar wyjaśniający lub pocieszający. Ostatecznie dochodzi do wniosku, że śmierć pozostaje enigmatycznym fenomenem, niewytłumaczalnym i niemożliwym do pełnego zrozumienia. Tą refleksją dzieli się z czytelnikiem. Kluczowy kontekst interpretacyjny stanowi mit Atlantydy, mający potrójne znaczenie w powieści. Po pierwsze, dosłownie nawiązuje do mitycznego lądu, nieosiągalnego mimo wysiłków bohaterów. Po drugie, symbolizuje nieosiągalną krainę "prawdziwej" historii, pewnej i egzystencjalnej. Po trzecie, działa jako metafora śmierci.