Pocieszki

Do tej pory Katarzyna Grochola kojarzyła mi się z romantycznymi powieściami, obowiązkowo mających happy end na końcu, gdzie wiesz jak to wszystko się skończy, ale i tak sięgasz po książkę i dostajesz dobrą zabawę, miłe chwile, spokój od świata. Tym razem sięgnęłam po zbiór opowiadań, i był to byb or doskonały, obliczony na lekkie i przyjemne wiosenne chwile na balkonie, gdzie sama Katarzyna Grochola zdawała się chwilami siedzieć obok mnie i uśmiechać, ta książka ma dobre flow!

Krótkie historyjki z życia autorki lub jej bliskich znajomych i ich znajomych😉. Ciekawe, mądre i dość trafne spostrzeżenia/dygresje. Czasem jest zabawnie, czasem nostalgicznie a czasem nieprawdopodobnie. Bardzo lubię styl Pani Grocholi.
Z książki dowiedziałam się kilku informacji o samej autorce: że np. otacza się ona wieloma intrygującymi osobami, ma lodówkę w zabudowie, że lubi psy i ma jednego małego białego z wyspy Rodos (który notabene również się tak wabi), itp.


Miła i lekka lektura na wakacje, którą czyta się szybko. Idealna do porannej kawy, popołudniowego deseru, czy wieczornego drinka. Mój przyjaciel nieszczęśliwie zakochany znalazł szereg pocieszek w tej książce i spojrzał na życie trochę inaczej, polecam jednak nie tylko tym kochającym i kochanym, przede wszystkim tym pozytywnie usposobionym do świata, po lekturze “Pocieszek” człowiek uśmiecha się jeszcze więcej! ;-)

Do tej pory Katarzyna Grochola kojarzyła mi się z romantycznymi powieściami, obowiązkowo mających happy end na końcu, gdzie wiesz jak to wszystko się skończy, ale i tak sięgasz po książkę i dostajesz dobrą zabawę, miłe chwile, spokój od świata. Tym razem sięgnęłam po zbiór opowiadań, i był to byb or doskonały, obliczony na lekkie i przyjemne wiosenne chwile na balkonie, gdzie sama Katarzyna Grochola zdawała się chwilami siedzieć obok mnie i uśmiechać, ta książka ma dobre flow!

Krótkie historyjki z życia autorki lub jej bliskich znajomych i ich znajomych😉. Ciekawe, mądre i dość trafne spostrzeżenia/dygresje. Czasem jest zabawnie, czasem nostalgicznie a czasem nieprawdopodobnie. Bardzo lubię styl Pani Grocholi.
Z książki dowiedziałam się kilku informacji o samej autorce: że np. otacza się ona wieloma intrygującymi osobami, ma lodówkę w zabudowie, że lubi psy i ma jednego małego białego z wyspy Rodos (który notabene również się tak wabi), itp.


Miła i lekka lektura na wakacje, którą czyta się szybko. Idealna do porannej kawy, popołudniowego deseru, czy wieczornego drinka. Mój przyjaciel nieszczęśliwie zakochany znalazł szereg pocieszek w tej książce i spojrzał na życie trochę inaczej, polecam jednak nie tylko tym kochającym i kochanym, przede wszystkim tym pozytywnie usposobionym do świata, po lekturze “Pocieszek” człowiek uśmiecha się jeszcze więcej! ;-)

Przy okazji jednej z sesji u psychiatry zapytałam, jaką książkę poleca, wykluczając przy tym wszystkie książki naukowe, kryminały, botanikę i ornitologię, ku mojemu zdziwieniu lekarz terapeuta wspomniał o “Pocieszkach”, nie znałam wcześniej tej książki, ale przyznacie - sam tytuł działa na wyobraźnię i robi się jakoś cieplej w środku;-)

Pani Katarzyno, dziękuję Pani za książkę przepełnioną ciepłem i mądrością, która zmusza do zastanowienia się nad swoim życiem i nad ścieżką, którą podążamy. Nie raz płakałam, nie raz się śmiałam, nie raz myślałam sobie „no z życia wzięte”! Uwielbiam styl pisania autorki. Co do formy, rozdziały nie są połączone ze sobą, więc można czytać losowo wybrane partie.Książka wprawia w zachwyt, czasem zadumę, nostalgie, a czasem rozbawia do łez. Prawdziwe...pocieszki.

Polecam tym, którzy potrzebują lekkiego podniesienia na duchu, ciepłego słowa, trafionych rad bynajmniej nie nachalnie serwowanych, ale z wyczuciem, gdy człowiek sam dochodzi do pewnych wniosków na bazie tego co czyta. Uwielbiam to ciepłe uderzenie ciepła, gdy wydaje się nawiązywać intymną, czytelniczą więź z autorem, który napisał książkę….. jak gdyby specjalnie dla mnie. Tak właśnie miałam z “Pocieszkami”:-)

Ps. Znacie książki w podobnej konwencji?

Przy okazji jednej z sesji u psychiatry zapytałam, jaką książkę poleca, wykluczając przy tym wszystkie książki naukowe, kryminały, botanikę i ornitologię, ku mojemu zdziwieniu lekarz terapeuta wspomniał o “Pocieszkach”, nie znałam wcześniej tej książki, ale przyznacie - sam tytuł działa na wyobraźnię i robi się jakoś cieplej w środku;-)

Pani Katarzyno, dziękuję Pani za książkę przepełnioną ciepłem i mądrością, która zmusza do zastanowienia się nad swoim życiem i nad ścieżką, którą podążamy. Nie raz płakałam, nie raz się śmiałam, nie raz myślałam sobie „no z życia wzięte”! Uwielbiam styl pisania autorki. Co do formy, rozdziały nie są połączone ze sobą, więc można czytać losowo wybrane partie.Książka wprawia w zachwyt, czasem zadumę, nostalgie, a czasem rozbawia do łez. Prawdziwe...pocieszki.

Polecam tym, którzy potrzebują lekkiego podniesienia na duchu, ciepłego słowa, trafionych rad bynajmniej nie nachalnie serwowanych, ale z wyczuciem, gdy człowiek sam dochodzi do pewnych wniosków na bazie tego co czyta. Uwielbiam to ciepłe uderzenie ciepła, gdy wydaje się nawiązywać intymną, czytelniczą więź z autorem, który napisał książkę….. jak gdyby specjalnie dla mnie. Tak właśnie miałam z “Pocieszkami”:-)

Ps. Znacie książki w podobnej konwencji?