Pisarz naiwny i sentymentalny

Czym właściwie jest powieść? Jakie znaczenie ma literatura w kontekście muzeum? I w jakim stopniu powieści Orhana Pamuka odzwierciedlają jego osobiste doświadczenia? Te pytania stanowią kanwę rozważań Pamuka na temat pisarstwa i czytelnictwa, sztuki interpretacji oraz wyjątkowości gatunku powieściowego. W książce tej autor przeprowadza szczegółową analizę swoich dzieł, ale również odnosi się do twórczości klasyków literatury, takich jak Flaubert, Balzac, Dostojewski, Tołstoj, Mann, Proust, Joyce, Woolf, Borges i Calvino.

Eseje zawarte w książce są oparte na wykładach, które Pamuk wygłosił w 2009 roku na Uniwersytecie Harvarda. Autor pragnie opowiedzieć o swojej pisarskiej ścieżce, o doświadczeniach i przemyśleniach związanych z formą powieści, o wyzwaniach, jakie stawia twórczość literacka, oraz o walce z jej ograniczeniami i jednoczesnym przywiązaniu do nich. Pamuk dąży, aby te wykłady przybrały formę esejów czy medytacji nad istotą powieści, nie zaś jako podróż w przeszłość czy refleksję nad własnym rozwojem pisarskim. Najbardziej zależy mu na ukazaniu wpływu, jaki powieści wywierają na czytelników oraz na zrozumieniu procesu twórczego, którym kierują się pisarze w konstruowaniu swoich dzieł. Jego doświadczenia jako czytelnika oraz twórcy powieści są ze sobą nierozłączne.