Pieśni Maldorora i poezje

"Pieśni Maldorora" autorstwa Comte de Lautréamonta to znakomite dzieło literackie z 1869 roku, które powstało z inspiracji twórczością Adama Mickiewicza, a zwłaszcza jego „Wielką Improwizacją”. Choć książka nie zdobyła popularności podczas życia autora, który zmarł młodo w wieku 24 lat, po jego śmierci zyskała uznanie, szczególnie wśród surrealistów. Składa się z sześciu części, w których narrację prowadzi postać Maldorora. Pięć pierwszych części przepełnionych jest mrocznym i psychodelicznym klimatem, podkreślającym wyjątkową wyobraźnię Lautréamonta. Natomiast szósta część, różniąca się stylem, bardziej przypomina powieść przygodową niż tradycyjny poemat. "Pieśni Maldorora" wyróżniają się bogactwem metaforyki, nietypowym językiem i odważną, czasem bluźnierczą poetyką, co budziło skrajne odczucia czytelników. Lautréamont przyciągnął uwagę jako innowacyjny poeta, choć jego utwory wzbudzały kontrowersje i były różnie interpretowane — jedni widzieli w nich nowatorskość, inni oznaki wewnętrznego niepokoju autora.