Pieniądze i ewangelia

Współczesna historia biednego Łazarza jest niezwykle sugestywnym symbolem trudnej sytuacji biednych rejonów południowej półkuli. Obecnie obserwujemy dramatyczny obraz Łazarza, uosabiającego ofiary globalnych struktur niesprawiedliwości: 3 miliardy osób muszą przeżyć za jedyne 2,5 dolara dziennie, a kolejne 1 miliard zaledwie za dolara i 25 centów. Bank Światowy ilustruje jeszcze bardziej szokującą rzeczywistość, stwierdzając, że aż 380 milionów mieszkańców Afryki utrzymuje się za mniej niż 75 eurocentów dziennie. Tymczasem europejskie krowy otrzymują równowartość 2,50 euro na dzień, amerykańskie 5 dolarów, a japońskie nawet 7 dolarów. Ten system jawi się jako nie tylko irracjonalny, ale wręcz diaboliczny. To jakby światowy apartheid, w którym 20% populacji zużywa aż 80% dostępnych zasobów. W takim świecie współistnieją miliard ludzi zmagających się z nadwagą z miliardem cierpiącym z powodu głodu. Co gorsza, co minutę wydaje się 3 miliardy dolarów na broń, podczas gdy w tym samym czasie z głodu umiera piętnaścioro dzieci.

Ta ponura rzeczywistość skłania do refleksji nad filozofią Jezusa wobec gospodarki i finansów – kwestia ta niezmiernie mnie porusza. Dlaczego domagamy się tak wielu zasad w kwestiach etycznych dotyczących seksualności, a ignorujemy problemy związane z ekonomią? W Piśmie Świętym Jezus porusza temat małżeństwa i seksu tylko kilka razy, tymczasem zagadnień dotyczących pieniędzy omawia znacznie więcej, co doskonale ilustruje choćby 16. rozdział Ewangelii według św. Łukasza.