Piąty kąt

Ta wyjątkowa książka została napisana w drugiej połowie lat 60. XX wieku, ale ze względu na ograniczenia cenzury, mogła ukazać się dopiero w 1989 roku. Skupia się na fundamentalnych aspektach ludzkiego życia: życiu, miłości i śmierci. Centralnym motywem jest niespełniona miłość, jaką młody syn żydowskiego rzemieślnika, który zajmuje się udzielaniem korepetycji, darzy córkę profesora. Dziewczyna wychodzi za mąż najpierw za funkcjonariusza NKWD, następnie za drugiego mężczyznę. Losy bohaterów splatają się i rozchodzą, prowadząc do dramatycznego zakończenia.

To mistrzowsko napisana historia, używająca gęstego, pełnego metafor języka, o człowieku, który żyje z poczuciem zmarnowanego życia. Nie z własnej winy, zmaga się z narastającą beznadzieją i poczuciem zagrożenia. Akcja rozgrywa się w czasach stalinowskich, oferując jednocześnie wgląd w brutalny system tamtych lat. Wspomnienia głównego bohatera wplecione są w pełne napięcia wydarzenia historyczne: przesłuchania, prześladowania oraz zaginięcia wielu znajomych osób. Termin „zagnać do piątego kąta” w żargonie NKWD odnosił się do przemocy wobec więźniów podczas przesłuchań. Autor, Metter, określił powieść jako na wpół autobiograficzną, podkreślając, że pragnął opowiedzieć o miłości, która pochłonęła jego życie i go druzgotała. W jego umyśle wspomnienia o gwałtownych czasach i intensywnej namiętności zlewały się w jedno.