Pęknięta kra

Więź. Nierozerwalna. Siostrzana.
Taka, w której można się zatopić.
W której istnienie nie da się zwąpić.

Siostry bliźniaczki. Wiedzą o sobie wszystko.
Znają się na wylot. Rozumieją bez słów. I wyczuwają na odległość.

I oni. Mężczyźni. Którzy tę więź zaczynają niszczyć.

Co to była za historia!? To, co autorka zrobiła, przechodzi ludzkie oczekiwanie. Wgryźść się w tę opowieść łatwo nie było.
Autorka zabiera nas do świata 2 bliźniaczek. Podobnych, a jednak zupełnie innych. Wchodzi w ich umysł tak głęboko, że już nie widać promieni słonecznych. I grzęźniemy po omacku, zatraceni w ich zakamarkach.

Jest ich świat dzisiaj. Jest również przeszłość i to, jaki miała wpływ na ich realne zachowanie.

Nie jest to łatwa przeprawa. Zaciera się rzeczywistość. Utracono tożsamość w skutek rodzinnej traumy. Paranoiczna rzeczywistość. Bohaterowie nie są przezroczyści. Każdy ma jakieś brudy, z których nie jest dumny.

A wszystkiemu winien jest dom w górach. To tam zadziała się tragedia. Dawno temu. W godzinie demonów. Nikt nie jest tam bezpieczny. Zbrodnia zawsze może się powtórzyć. Jak klątwa. I może nieźle namieszać. W głowie, w sercu i w życiu.

Namieszała też autorka. I bardzo dobrze 🙂 Bardzo rozbudowany wątek psychologiczny, którego zakończenie jest równie przebiegłe, jak cała fabuła.

Aga i Ada. Która z nich miała lepsze życie? Która z nich okazała się tą lepszą?