Paschalne drogi. Medytacje na Wielki Tydzień..

Chrześcijanie przeżywają swoje życie w rytmie od jednej Paschy do kolejnej, a te wyjątkowe dni, które zmieniły historię ludzkości, nadają nam kierunek. Dni Wielkiego Tygodnia stanowią swego rodzaju paschalne zwierciadło, w którym można spojrzeć na własne życie i doświadczenia, dostrzegając w nich ślady Boga. To Bóg, który nie wahał się wkroczyć w ludzkie życie, dotykając zarówno bólu, jak i radości. Wnikając w Słowo tych dni, możemy ponownie napisać swoje historie, odkrywając wcześniej niewidoczne lub niezrozumiałe wersety.

Liturgia Wielkiego Tygodnia, jej Słowo, gesty i symbole, wskazuje nam ścieżkę na co dzień, którą przechodzimy z pomocą towarzyszy i codziennych znaków. Odkrywamy, że drogi naszego dnia codziennego są w rzeczywistości paschalnymi ścieżkami, a naszym zadaniem jest nauczenie się odczytywania życia z perspektywy Paschy. Wydarzenia Wielkiego Tygodnia są pełne zarówno dramatyzmu, jak i piękna, ukazując siłę Bożej miłości w jej pełni.

W tych dniach spoglądam na Boga, który jako pierwszy przemierza zawiłe, ciemne i bolesne aspekty mojego wnętrza i egzystencji. Odkrywam, że to nie jest Bóg spełniający moje życzenia, lecz Bóg, który daje mi odwagę. To On zachęca, by w samotności wielkich czwartków życia nie bać się zasiadać do stołu z Judaszem i umywać brudne nogi. W wielkie piątki, nie uciekać, lecz zauważyć, że On idzie przede mną, niosąc mnie i moje rany. Wielkie soboty uczą mnie przekształcać cmentarze w przestrzenie życia i nadziei. By w wielkie noce, mimo że ich nie dostrzegam, móc poznawać tajemnicę zmartwychwstania.