Parergon jako metafora współczesnego świata

Monografia koncentruje się na zagadnieniach takich jak metafora, przestrzeń dzieła, nexus aktu twórczego oraz koncepcje ergonu i parergonu, ale przede wszystkim na ludzkiej potrzebie oglądu świata w sposób całościowy i zrozumienia własnej pozycji w tym świecie. To książka o wymiarze estetycznym, metafizycznym i etycznym, która nie tylko eksploruje różne myśli i koncepcje, ale także skłania do refleksji nad doświadczeniem i przeżywaniem otaczającej rzeczywistości. Autor analizuje nowoczesne i ponowoczesne teorie rozpadu człowieka, dostarczając szerokiej perspektywy kulturowej, co ma na celu ułatwienie zrozumienia samych siebie.

Chociaż wielu badaczy zatrzymuje się na analizie strukturalnej rzeczywistości, jak zaproponowana przez Jacquesa Derridę formuła ergon-parergon, w książce widoczna jest skłonność do przekraczania tradycyjnych ujęć ontologicznych i poszukiwania egzystencjalnego doświadczenia jako kluczowego elementu dialogu interdyscyplinarnego. Ten dialog obejmuje filozofię, estetykę oraz inne dziedziny, takie jak neurobiologia, nauki o kulturze i teorie sztucznej inteligencji.

Ergon i parergon są osadzone w egzystencjalnym doświadczeniu, które wpływa na postrzeganie świata, rozwija wrażliwość oraz wspiera proces decyzyjny i działanie. Monografia bada to doświadczenie w różnych kontekstach, oferując nowe perspektywy i sugestie dotyczące zrozumienia samego siebie i otaczającego nas świata.

Recenzja dr hab. Anny Kawalec, prof. KUL, podkreśla znaczenie tej książki jako narzędzia do pogłębienia refleksji nad współczesnym doświadczeniem egzystencjalnym.