Stan książek
Nasze książki są dokładnie sprawdzone i jasno określamy stan każdej z nich.
Nowa
Książka nowa.
Używany - jak nowa
Niezauważalne lub prawie niezauważalne ślady używania. Książkę ciężko odróżnić od nowej pozycji.
Używany - dobry
Normalne ślady używania wynikające z kartkowania podczas czytania, brak większych uszkodzeń lub zagięć.
Używany - widoczne ślady użytkowania
zagięte rogi, przyniszczona okładka, książka posiada wszystkie strony.
Pani na Hruszowej. Dwadzieścia pięć lat wspomnień o Marii Rodziewiczównie
Masz tę lub inne książki?
Sprzedaj je u nas
Pamiętnik najbliższej przyjaciółki Marii Rodziewiczówny jest pełen ciepła i głębi związku, jaki łączył ją z Marią. Dwie kobiety spotkały się podczas rodzinnych wizyt, a wspólna działalność społeczna, uczestnictwo w zebraniach oraz wycieczki zrodziły więź, która z upływem czasu tylko się zacieśniała. Jadwiga, zafascynowana Marią, starszą o jedenaście lat, zbliżyła się do niej jeszcze bardziej, gdy w 1919 roku razem zamieszkały. Stała się nie tylko prawą ręką właścicielki Hruszowej, wspierając ją w prowadzeniu domu i ogrodu, ale także opiekunką pisarki, dbając o to, by nic nie przeszkadzało jej w pracy twórczej. W pełni świadomie wybrała rolę osoby stojącej trochę z boku, co nie przeszkadzało jej być zapamiętaną jako osoba uśmiechnięta i pogodna.
Jadwiga towarzyszyła Marii nie tylko w dniach pokoju, ale także podczas zawieruch wojennych, w Warszawie i w Hruszowej, pozostając przy niej aż do końca jej dni. Wspomnienia zebrane w tej książce przedstawiają nie tylko niezwykłą przyjaźń, a może i miłość między dwiema wyjątkowymi kobietami, ale także oddają ducha życia w czasach pełnych wyzwań i w miejscach tak ukochanych przez autorki – w Warszawie i na Kresach.
Wybierz stan zużycia:
WIĘCEJ O SKALI
Pamiętnik najbliższej przyjaciółki Marii Rodziewiczówny jest pełen ciepła i głębi związku, jaki łączył ją z Marią. Dwie kobiety spotkały się podczas rodzinnych wizyt, a wspólna działalność społeczna, uczestnictwo w zebraniach oraz wycieczki zrodziły więź, która z upływem czasu tylko się zacieśniała. Jadwiga, zafascynowana Marią, starszą o jedenaście lat, zbliżyła się do niej jeszcze bardziej, gdy w 1919 roku razem zamieszkały. Stała się nie tylko prawą ręką właścicielki Hruszowej, wspierając ją w prowadzeniu domu i ogrodu, ale także opiekunką pisarki, dbając o to, by nic nie przeszkadzało jej w pracy twórczej. W pełni świadomie wybrała rolę osoby stojącej trochę z boku, co nie przeszkadzało jej być zapamiętaną jako osoba uśmiechnięta i pogodna.
Jadwiga towarzyszyła Marii nie tylko w dniach pokoju, ale także podczas zawieruch wojennych, w Warszawie i w Hruszowej, pozostając przy niej aż do końca jej dni. Wspomnienia zebrane w tej książce przedstawiają nie tylko niezwykłą przyjaźń, a może i miłość między dwiema wyjątkowymi kobietami, ale także oddają ducha życia w czasach pełnych wyzwań i w miejscach tak ukochanych przez autorki – w Warszawie i na Kresach.
