Pani komisarz nie znosi poezji

Viviane Lancier, trzydziestosiedmioletnia singielka z Paryża, ma dość nie tylko poezji - nie potrafi również zaakceptować swojego odbicia w lustrze. Problem narasta, gdy nie mieści się w elegancki kostium, a wszystkie podejmowane diety przegrywają z nieustającym stresem, który towarzyszy jej pracy komisarza III Wydziału Kryminalnego. Ściga przebiegłego przestępcę poszukiwanego przez Europol, a na domiar złego zostaje wciągnięta w kolejną skomplikowaną sprawę. Podczas napadu zostaje zamordowany kloszard, który przypomina Wiktora Hugo, ale w toku śledztwa pojawia się częściej nazwisko innej legendy literatury francuskiej – Charles’a Baudelaire’a. Okazuje się, że ofiara posiadała dokument, który mógł być rękojeścią samego poety. Sprawa zyskuje nieoczekiwany rozgłos w mediach, a kolejne osoby związane z nią zaczynają ginąć lub otrzymują groźby. Razem z młodym partnerem o aparycji amanta, Viviane musi poradzić sobie z całym zastępem podejrzanych: interesownej byłej żonie ofiary, jej synowi marzącemu o celebryckiej karierze, aroganckim kryptologu z nieświeżym oddechem, kolekcjonerem i znawcą rękopisów oraz jego córką, którą być może łączy uczucie z piękną czarną służącą. To tylko niektórzy z podejrzanych, w tym również medium komunikujące się ze zmarłymi pisarzami i jej tajemniczy asystent oraz daleki kuzyn poety, producent suplementów dla krów. Dochodzenie, pilnie śledzone przez media, często błądzi, przynosząc wiele humorystycznych i niebezpiecznych sytuacji.

Georges Flipo, urodzony w północnofrancuskim Marcq-en-Baroeul, mieszkał w tej miejscowości do dwudziestego roku życia, zanim przeniósł się do Paryża na studia menedżerskie w prestiżowej Essec. Po ukończeniu nauki rozpoczął pracę w branży reklamowej, nie tracąc jednak kontaktu z rodzinnymi stronami. W 2002 roku wziął się za pisanie, początkowo tworząc nowele i zdobywając nagrody w konkursach literackich. Rozwinął swój talent również w radiu, gdzie około siedemdziesięciu jego tekstów zostało wyemitowanych w ramach audycji „Les petits polars” („Kryminałki”). W 2007 roku wydał swoją pierwszą powieść, nagrodzoną Grand Prix de l’Humour Noir. Każda z jego książek, obejmujących trzy zbiory nowel i pięć powieści, jest pochwalana przez krytyków za różnorodność inspiracji, płynność stylu, przenikliwość obserwacji oraz kąśliwe poczucie humoru.