Pałac Kultury i Nauki

Pałac Kultury i Nauki, wzniesiony w 1955 roku, niezmiennie pozostaje najwyższym budynkiem w Polsce i jednym z najwyższych w Europie. Zbudowany jako dar od Stalina dla Warszawy, stał się symbolem PRL-owskiej architektury, której nie można było odrzucić. Tak ogromna konstrukcja wpłynęła znacząco na krajobraz stołecznego Śródmieścia.

Od samego początku Pałac Kultury i Nauki budził mieszane uczucia – od entuzjazmu po pełną nienawiść. Mimo kontrowersji ludzie z całej Polski pragnęli go odwiedzić. Była to swoista triumfalna forteca komunizmu, która w ciągu dnia stawała się tętniącym życiem centrum nauki i kultury. W jej wnętrzach odbywały się spotkania, wystawy, spektakle teatralne i kinowe, koncerty i wiele innych wydarzeń, a także funkcjonowały różnorodne lokale użytkowe, takie jak restauracje, księgarnie czy biblioteka.

Po przemianach 1989 roku wiele osób postulowało o zburzenie tego monumentu stalinizmu lub zmianę jego wyglądu. Jednak z czasem zaczęto doceniać jego znaczenie dla polskiej nauki, kultury oraz gospodarczą i zabytkową wartość, co zaowocowało jego wpisaniem do rejestru zabytków po latach gorących debat. Wciąż jednak brak jest zintegrowanej miejskiej zabudowy wokół tego ikonicznego budynku.

Bogato ilustrowana książka opisuje zawiłą historię tego miejsca oraz jego otoczenia, przywołując detale dawno minionych wydarzeń, opinie, mity i anegdoty związane z Pałacem.