Ostatnia wdowa

<p>„Ostatnia wdowa” należy do serii poświęconej Willowi Trentowi, agentowi Biura Śledczego Stanu Georgia, serii składającej się z kilkunastu tomów. Cóż, jeśli masz dość zwykłych kryminałów czy thrillerów psychologicznych, to "Ostatnia wdowa" może być perełką.</p><p>Karin Slaughter jest autorką, która lubi przygotować grunt fałszywego spokoju, złożonego z codzienności, zanim wybuchnie prawdziwa draka. Tak również wygląda sytuacja w tej powieści - historia zaczyna się powoli i jest to cecha, którą cenię. Po zdawkowym przedstawieniu bohaterów, umożliwiającym czytelnikowi śledzenie wydarzeń bez konieczności czytania poprzednich tomów, wprowadzona zostaje iskra, która pełni rolę detonatora. Czytelnicy są dosłownie brani za rękę - może nawet trochę za bardzo - i prowadzeni w głąb tajemnicy, krok po kroku. Tajemnica, która nie jest ujawniona do końca, chyba że poprzez małe wskazówki zasiane na poszczególnych stronach. W fabule czytamy o dwóch porwaniach i wybuchu, który kończy się ofiarami. Wiemy, że Will Trent przybywa do tajnej kryjówki w Appalachach, ale nic nie jest powiedziane o tym, kto jest czarnym charakterem (i nie będę tym, który wam powie, nie martwcie się ? ). W trakcie czytania coś podejrzewamy, ale zawsze jest to dalekie od tego, co później okaże się prawdą. Zresztą, kiedy zostaje ujawniony czarny charakter, kontekst, w jakim żyje, ideały, które nim poruszają, powód porwań... cóż, możemy tylko przyklasnąć autorowi, bo to wszystko jest niespodziewane i nieprzewidywalne.</p><p>Will Trent opisywany jest jako twardziel z trudną i tajemniczą przeszłością, ale z czułym sercem wobec tych, których kocha. On, jak i różne postacie, które spotykamy, nie są idealnymi bohaterami i są pokazani w całej swojej sile i kruchości. Kobiety, ogólnie rzecz biorąc, odgrywają ważne role, a pewne cechy charakterystyczne pozwalają stwierdzić, że historia ma wybitnie feministyczny wydźwięk.</p><p>Slaughter lubi oddawać się różnego rodzaju zabiegom technicznym: jeśli mowa o operacji płuc, to jest ona szczegółowo opisana, a nawet powiedziane jest, czym może skutkować niewłaściwy manewr; jeśli pisze się o broni, to eksponuje się niszczące skutki użycia takiego czy innego rodzaju pocisku. Zakończenie pozostawiło mnie w osłupieniu, w miarę upływu „Ostatniej wdowy” dostajemy podpowiedź, jak może się ona rozwinąć, ale zawsze pozostanie daleka od tego, co zawiera konkluzja: absurdalna i zupełnie niespodziewana. „Ostatnia wdowa” to pełen zwrotów akcji thriller, który czyta się z żywą ciekawością również dzięki bardzo płynnemu stylowi. Autorka potrafi po mistrzowsku używać słów w sposób, który szokuje czytelnika. Obrazy, które udaje jej się wywołać są sugestywne i prawdziwe, do tego stopnia, że wstrząsają każdym, kto znajdzie się w trakcie czytania tej historii.&nbsp;</p><p>„Ostatnia wdowa” to dla mnie jeden z najlepszych thrillerów, jakie czytałam w tym roku, a jako że mamy już listopada, to trochę ich było. Czytajcie!</p>

<p>Ta ekscytująca fabuła rozpoczyna się w upalny dzień w Atlancie. Will odwiedza Sarę, która w kuchni prowadzi irytujące rozmowy z matką i ciotką na temat jej związku z Willem. W pobliżu uczelni nagle dochodzi do ogromnych detonacji, a Will i Sara biegną w kierunku wydarzeń. W wyniku, jak się wydaje, dziwnego wypadku, Sara zostaje porwana, a Will zostaje ranny. Staje się jasne, że Sara zostaje porwana przez radykalną prawicową grupę terrorystyczną, która w najbliższych dniach chce przekazać ważną wiadomość o swoim przywódcy Dashu. Will nie ma wyboru, musi działać pod przykrywką w tej grupie, aby uratować Sarę i powstrzymać atak.</p><p>„Ostatnia wdowa” ma około 500 stron, a jednak mimo sporej objętości trzymała mnie w napięciu od początku do końca. Z jednej strony opowieść o grupie terrorystycznej jest bardzo aktualna. To, co Sara przeżywa w obozie grupy terrorystycznej, jest opisane w niesamowicie emocjonujący sposób. Doświadcza życia obozowego wokół przywódcy Dasha, jego rodziny z licznymi małymi dziewczynkami, mnóstwa strażników i tajemniczego obiektu. Wiele dzieci jest chorych, a Sara mimo leków nie może wiele zrobić, bo jest zamknięta przez większość czasu w małej chatce w niewypowiedzianych temperaturach. Tylko od czasu do czasu prowadzi rozmowy przy kolacji z pozornie wykształconym liderem grupy. Podobnie jak czytelnik, zastanawia się nad tym, o co chodzi w przekazie i tych obiektach.</p><p>Oprócz tej wycieczki w głąb sceny prawicowego terroru, Karin Slaughter opisuje wzruszającą, rozwijającą się relację dwójki bohaterów, pomimo rozdzielenia i niebezpiecznej sytuacji. Oboje mieli wątpliwości co do związku przed uprowadzeniem. Sara wcześniej straciła męża, Will wreszcie rozstał się z dominującą żoną, ale oboje żyją też w innych warunkach finansowych. Karin Slaughter opisuje to wszystko wspaniale. Naprawdę można poczuć stale rosnącą miłość między nimi. Bardzo wrażliwie opisane. Pozostałe postacie, koleżanki Willa - Amanda i Faith, a także rodzina skupiona wokół Sary, jej rodzice i siostra Tessa, są dobrze przedstawione.</p><p>Karin Slaughter znana jest z twardych historii i tutaj również nie brakuje krwi i przemocy, ale to w żadnym wypadku nie jest odpychające, tylko pokazuje rzeczywistość. Dodatkowo jej styl narracji uczuć Sary i Willa jest cudowny.</p><p>Bardzo podobała mi się zmiana perspektywy z początku. Niektóre sceny są opowiadane przez inną osobę w tym samym czasie. Na przykład porwanie Sary widzimy najpierw z punktu widzenia Willa, a potem ponownie z punktu widzenia Sary. Powtarza się to przez całą książkę i w żadnym momencie nie jest nudne.</p><p>Karin Slaughter stworzyła absolutnie przekonujący i bardzo wyrafinowany thriller w klasie samej dla siebie. Napięcie w „Ostatniej wdowie” było wysokie już od samego początku i ten poziom utrzymywał się do końca. Mogę bez zastrzeżeń polecić ten thriller każdemu fanowi thrillerów.</p><p>Daję jej 5 gwiazdek.</p>