Oskarżenie. Joanna Chyłka. Tom 6

Jakiś czas temu głośno o zrobiło się o sprawie Tomka Komendy: człowieka, który przez dwie dekady siedział niesłusznie skazany w zakładzie karnym. Historia ta wstrząsnęła opinią publiczną, doczekała się również ekranizacji filmowej, co tylko pokazuje jak mocno opisywana sprawa wbija się w świadomość naszego społeczeństwa. <br> <br> Trudno nie odnieść wrażenia, że Remigiusz Mróz pełnymi garściami czerpie z bieżących wydarzeń, nie inaczej było przy okazji "Inwigilacji" gdzie motywem napędzającym akcje były podejrzenia o terroryzm i kontakty z tzn. Państwem Islamskim, podobnie jest również przy okazji "Oskarżenia", gdzie uważni czytelnicy, śledzący bieżące wydarzenia polityczno - społeczne znajdą szereg konotacji dla sprawy ze wspomnianym na wstępie Tomkiem Komendą. <br> <br> Po tym nieco przydługawym wstępie, pozwolę sobie przejść do meritum: i tak oto w najnowszej powieści Remigiusza Mroza tłem dla opisanych wydarzeń jest sytuacja sprzed czterech lat: pod Warszawą zamordowano czterech chłopców, których - jak się wydaje - zabójca został ujęty i skazany. Zabrane przez właściwie w tym zakresie służy dowody nie pozostawiały złudzeń: winnym tej strasznej zbrodni był człowiek mocno w przeszłości związany z ruchem Solidarności. Po upływie czterech lat główna bohaterka powieści, Joanna Chyłka dostaje niespodziewaną wiadomość, której autorem jest żona skazanego: treść tej wiadomości wyraźnie i jednoznacznie wskazuje na niewinność jej męża oraz polityczny charakter całej sprawy. Wrażenie to potęguje rychła śmierć kobiety, krótko po nadaniu wiadomości, co stanowi impuls dla samej Chyłki aby mocniej pochylić się nad okolicznościami tej sprawy. Szybko okazuje się, że materiał genetyczny jednej z ofiar zostało znalezione w miejscu innego przestępstwa. A dobrze znany z poprzednich części cyklu Kordian Oryński nie wiedzieć czemu jest powiązany z tą sprawą i to mocniej, niż czytelnik mógłby na początku przypuszczać. <br> <br> Istotną zmianą w stosunku do poprzednich części cyklu jest skierowanie uwagi na samych bohaterów: to o nich jest tutaj najwięcej, to oni są najważniejsi co wcale nie było takie oczywiste w poprzednich częściach, gdzie autor wyraźnie postawił na sensację pełną zwrotów akcji. Historia kryminalna znika na pewien czas z horyzontu zdarzeń w przedstawionej historii, wraca później, gdy autor niejako rozprawia się z coraz bogatszym zżyciem wewnętrznym przedstawionych bohaterów. Zaskakujące, prawda? W tej części najmocniej widać, że to prawniczy duet jest tutaj najważniejszy, a nie sprawy jakimi się zajmują. Oni sami są tacy jak zawsze - błyskotliwi, ironiczni i z wyrazistym charakterem. Być może Remigiusz Mróz doszedł do wniosku, że pomysły na kolejne historie tej dwójki są niewyczerpane, a on sam potrzebuje dla ich rozwinięcia najpierw przybliżyć postać samych bohaterów czytelnikowi? <br> "Oskarżenie" to powieść, do której fani Remigiusza Mroza przysiądą tak czy inaczej, sami wiecie: twórczość tego faceta kocha się albo zupełnie nienawidzi. <br> <br> Z pozoru - wszystko do czego przyzwyczaił nas Mróz - jest na swoim miejscu: nierealna intryga, zadziorni bohaterowie i wbijające w fotel zakończenie. Jednak to wszystko nie działa już tak dobrze jak w poprzednich częściach, nie porywa. Osobiście po lekturze "Oskarżenia" czułam ogromny niedosyt.... który jednak z czasem przerodził się w satysfakcję, książka ta bowiem stanowi preludium dla kolejnych części, będąc niejako nowym rozdziałem w całej historii o Joannie Chylce: dość powiedzieć, że zaawansowana ciąża głównej bohaterki zmienia ją samą i wymaga o czytelnika też otwartego umysłu na to kim staje się na naszych oczach do tej pory wredna i zupełnie niesympatyczna Chyłka. W niektórych momentach naprawdę dobrze się bawiłam - wybuchałam śmiechem, sypałam przekleństwami w głowie. Mimo to, mam wrażenie, że ta książka została nieco rozciągnięta. Bardzo lubię postać Joanny Chyłki, chociaż ona sama budzi w moich znajomych dość ambiwalentne uczucia: inne światło jakie rzuca omawiana część na główną bohaterkę jest w moich oczach dodatkową wartością i polecam każdemu, kto zna jej losy z poprzednich części i chce sięgnąć po kolejne: "Oskarżenie" to ksiązka , która wiele zmienia dla dalszego biegu akcji;-) <br> <br> Zostawiam 4,5 gwiazdki!

Zaistnienie Remigiusza Mroza na rynku literackim było bez wątpienia powiewem świeżości, a pomysł na kolejne powieści, osadzone w świecie warszawskiej, prawniczej nomenklatury okazał się prawdziwym strzałem w dziesiątkę. Mocno sensacyjny charakter kolejnych pozycji przy jednoczesnej, wyjątkowej nawet w skali świata płodności autora, oznaczał, że wcześniej czy później możemy spodziewać się jego wzlotów i upadków: w którą stronę poszedł Remigiusz Mróz przy okazji tworzenia "Oskarżenia"?<br> Linia fabularna dla tej części cyklu o Chyłce jest..... wyjątkowo złożona nawet jak na Mroza. I tak oto splatają nam się ze sobą dwa, pozornie zupełnie nie związane ze sobą wątki: z jednej strony są zbrodnie sprzed lat tajemniczego Tatuaży. Skazany za morderstwa młodych chłopców człowiek siedzi w więzieniu, ale czy na pewno jest on winnym zabójstw? W sprawę angażuje się Joanna Chyłka, bohaterka poprzednich części, jednocześnie prowadząc drugą sprawę, być może jeszcze trudniejszą, dotyczącą bowiem oskarżenia Zordona, jej byłego podopiecznego, któremu patronowała, a który obecnie ma potężne kłopoty: prokurator stawia mu zarzuty morderstwa własnej matki. Tłem dla tych wydarzeń jest sytuacja osobista głównej bohaterki: zaawansowana ciąża i brak mentalnej gotowości na prawdziwą rewolucję w jej życiu jaką oznacza macierzyństwo. <br> Wielowątkowość akcji to mocny punkt powieści Remigiusza Mroza, czas jednak płynie nie tylko dla niego samego, ale również bohaterów powieści, co z kolei wymaga od autora tworzenia co raz bardziej skomplikowanych relacji między samą Chyłką i Zordonem, rzucających nowe światło na ich wiarygodność w oczach czytelników. O ile w "Kasacji" widziało się jeszcze przed oczami tę energiczną Joannę Chałkę i lekko ciamajdowatego przy niej Kordiana Oryńskiego, tak tutaj te postacie są parodiami samych siebie. Trudno chwilami uwierzyć w ich świat , w relacje między nimi. Relacje - co warto podkreślić - niesamowicie toksyczne i dziwaczne jednocześnie. To co Chyłka wyprawia z Zordonem w mojej opinii jest materiałem na osobną sagę osadzoną w klimacie horroru: granica między błyskotliwym poczuciem humoru, a brakiem ogłady niekiedy rzuca się w oczy, i przypomina syndrom Sztokholmski - warto jednak pamiętać, że świat prawników jest hermetyczny, a oni sami często porozumiewają się w sposób właściwy dla tej grupy zawodowej, co Remigiusz Mróz w interesujący sposób przedstawia w "Oskarżeniu".<br> Intryga kryminalna tym razem nie porywa tak mocno jak w poprzednim tomie tak i tutaj Mróz ewidentnie przedobrzył. Rozwiązanie ponownie nie mogło przyjść w "normalny" sposób i tutaj - aby w ogóle do niego doszło - zaangażowano bohatera znanego już z poprzednich tomów. <br> <br> I jeszcze słowo na temat samego zakończenia: o ile w poprzednich tomach stanowiły one zawsze mocny punkt, o tyle tym razem, autor wchodzi w romans z czytelnikiem, konstruując takie zakończenie omawianej historii, że niemal namacalnie stanowi ono obietnice kolejnego tomu, nic nie jest jasne, wszystko dopiero się okaże. <br> <br> Lubię twórczość Remigiusza Mroza, potrafię jednak podejść do niej krytycznie: "Oskarżenie" w moich oczach zasługuje na 4 gwiazdki, poprzednie części rozbudziły mój apetyt i trudno sobie wyobrazić, aby czytelnik sięgał po kolejne tomy tej sagi omijając jej niektóre części, stąd dobrze, że ten poziom jest wciąć równy - Panie Mróz czekamy jednak na więcej!

Jakiś czas temu głośno o zrobiło się o sprawie Tomka Komendy: człowieka, który przez dwie dekady siedział niesłusznie skazany w zakładzie karnym. Historia ta wstrząsnęła opinią publiczną, doczekała się również ekranizacji filmowej, co tylko pokazuje jak mocno opisywana sprawa wbija się w świadomość naszego społeczeństwa. <br> <br> Trudno nie odnieść wrażenia, że Remigiusz Mróz pełnymi garściami czerpie z bieżących wydarzeń, nie inaczej było przy okazji "Inwigilacji" gdzie motywem napędzającym akcje były podejrzenia o terroryzm i kontakty z tzn. Państwem Islamskim, podobnie jest również przy okazji "Oskarżenia", gdzie uważni czytelnicy, śledzący bieżące wydarzenia polityczno - społeczne znajdą szereg konotacji dla sprawy ze wspomnianym na wstępie Tomkiem Komendą. <br> <br> Po tym nieco przydługawym wstępie, pozwolę sobie przejść do meritum: i tak oto w najnowszej powieści Remigiusza Mroza tłem dla opisanych wydarzeń jest sytuacja sprzed czterech lat: pod Warszawą zamordowano czterech chłopców, których - jak się wydaje - zabójca został ujęty i skazany. Zabrane przez właściwie w tym zakresie służy dowody nie pozostawiały złudzeń: winnym tej strasznej zbrodni był człowiek mocno w przeszłości związany z ruchem Solidarności. Po upływie czterech lat główna bohaterka powieści, Joanna Chyłka dostaje niespodziewaną wiadomość, której autorem jest żona skazanego: treść tej wiadomości wyraźnie i jednoznacznie wskazuje na niewinność jej męża oraz polityczny charakter całej sprawy. Wrażenie to potęguje rychła śmierć kobiety, krótko po nadaniu wiadomości, co stanowi impuls dla samej Chyłki aby mocniej pochylić się nad okolicznościami tej sprawy. Szybko okazuje się, że materiał genetyczny jednej z ofiar zostało znalezione w miejscu innego przestępstwa. A dobrze znany z poprzednich części cyklu Kordian Oryński nie wiedzieć czemu jest powiązany z tą sprawą i to mocniej, niż czytelnik mógłby na początku przypuszczać. <br> <br> Istotną zmianą w stosunku do poprzednich części cyklu jest skierowanie uwagi na samych bohaterów: to o nich jest tutaj najwięcej, to oni są najważniejsi co wcale nie było takie oczywiste w poprzednich częściach, gdzie autor wyraźnie postawił na sensację pełną zwrotów akcji. Historia kryminalna znika na pewien czas z horyzontu zdarzeń w przedstawionej historii, wraca później, gdy autor niejako rozprawia się z coraz bogatszym zżyciem wewnętrznym przedstawionych bohaterów. Zaskakujące, prawda? W tej części najmocniej widać, że to prawniczy duet jest tutaj najważniejszy, a nie sprawy jakimi się zajmują. Oni sami są tacy jak zawsze - błyskotliwi, ironiczni i z wyrazistym charakterem. Być może Remigiusz Mróz doszedł do wniosku, że pomysły na kolejne historie tej dwójki są niewyczerpane, a on sam potrzebuje dla ich rozwinięcia najpierw przybliżyć postać samych bohaterów czytelnikowi? <br> "Oskarżenie" to powieść, do której fani Remigiusza Mroza przysiądą tak czy inaczej, sami wiecie: twórczość tego faceta kocha się albo zupełnie nienawidzi. <br> <br> Z pozoru - wszystko do czego przyzwyczaił nas Mróz - jest na swoim miejscu: nierealna intryga, zadziorni bohaterowie i wbijające w fotel zakończenie. Jednak to wszystko nie działa już tak dobrze jak w poprzednich częściach, nie porywa. Osobiście po lekturze "Oskarżenia" czułam ogromny niedosyt.... który jednak z czasem przerodził się w satysfakcję, książka ta bowiem stanowi preludium dla kolejnych części, będąc niejako nowym rozdziałem w całej historii o Joannie Chylce: dość powiedzieć, że zaawansowana ciąża głównej bohaterki zmienia ją samą i wymaga o czytelnika też otwartego umysłu na to kim staje się na naszych oczach do tej pory wredna i zupełnie niesympatyczna Chyłka. W niektórych momentach naprawdę dobrze się bawiłam - wybuchałam śmiechem, sypałam przekleństwami w głowie. Mimo to, mam wrażenie, że ta książka została nieco rozciągnięta. Bardzo lubię postać Joanny Chyłki, chociaż ona sama budzi w moich znajomych dość ambiwalentne uczucia: inne światło jakie rzuca omawiana część na główną bohaterkę jest w moich oczach dodatkową wartością i polecam każdemu, kto zna jej losy z poprzednich części i chce sięgnąć po kolejne: "Oskarżenie" to ksiązka , która wiele zmienia dla dalszego biegu akcji;-) <br> <br> Zostawiam 4,5 gwiazdki!

Zaistnienie Remigiusza Mroza na rynku literackim było bez wątpienia powiewem świeżości, a pomysł na kolejne powieści, osadzone w świecie warszawskiej, prawniczej nomenklatury okazał się prawdziwym strzałem w dziesiątkę. Mocno sensacyjny charakter kolejnych pozycji przy jednoczesnej, wyjątkowej nawet w skali świata płodności autora, oznaczał, że wcześniej czy później możemy spodziewać się jego wzlotów i upadków: w którą stronę poszedł Remigiusz Mróz przy okazji tworzenia "Oskarżenia"?<br> Linia fabularna dla tej części cyklu o Chyłce jest..... wyjątkowo złożona nawet jak na Mroza. I tak oto splatają nam się ze sobą dwa, pozornie zupełnie nie związane ze sobą wątki: z jednej strony są zbrodnie sprzed lat tajemniczego Tatuaży. Skazany za morderstwa młodych chłopców człowiek siedzi w więzieniu, ale czy na pewno jest on winnym zabójstw? W sprawę angażuje się Joanna Chyłka, bohaterka poprzednich części, jednocześnie prowadząc drugą sprawę, być może jeszcze trudniejszą, dotyczącą bowiem oskarżenia Zordona, jej byłego podopiecznego, któremu patronowała, a który obecnie ma potężne kłopoty: prokurator stawia mu zarzuty morderstwa własnej matki. Tłem dla tych wydarzeń jest sytuacja osobista głównej bohaterki: zaawansowana ciąża i brak mentalnej gotowości na prawdziwą rewolucję w jej życiu jaką oznacza macierzyństwo. <br> Wielowątkowość akcji to mocny punkt powieści Remigiusza Mroza, czas jednak płynie nie tylko dla niego samego, ale również bohaterów powieści, co z kolei wymaga od autora tworzenia co raz bardziej skomplikowanych relacji między samą Chyłką i Zordonem, rzucających nowe światło na ich wiarygodność w oczach czytelników. O ile w "Kasacji" widziało się jeszcze przed oczami tę energiczną Joannę Chałkę i lekko ciamajdowatego przy niej Kordiana Oryńskiego, tak tutaj te postacie są parodiami samych siebie. Trudno chwilami uwierzyć w ich świat , w relacje między nimi. Relacje - co warto podkreślić - niesamowicie toksyczne i dziwaczne jednocześnie. To co Chyłka wyprawia z Zordonem w mojej opinii jest materiałem na osobną sagę osadzoną w klimacie horroru: granica między błyskotliwym poczuciem humoru, a brakiem ogłady niekiedy rzuca się w oczy, i przypomina syndrom Sztokholmski - warto jednak pamiętać, że świat prawników jest hermetyczny, a oni sami często porozumiewają się w sposób właściwy dla tej grupy zawodowej, co Remigiusz Mróz w interesujący sposób przedstawia w "Oskarżeniu".<br> Intryga kryminalna tym razem nie porywa tak mocno jak w poprzednim tomie tak i tutaj Mróz ewidentnie przedobrzył. Rozwiązanie ponownie nie mogło przyjść w "normalny" sposób i tutaj - aby w ogóle do niego doszło - zaangażowano bohatera znanego już z poprzednich tomów. <br> <br> I jeszcze słowo na temat samego zakończenia: o ile w poprzednich tomach stanowiły one zawsze mocny punkt, o tyle tym razem, autor wchodzi w romans z czytelnikiem, konstruując takie zakończenie omawianej historii, że niemal namacalnie stanowi ono obietnice kolejnego tomu, nic nie jest jasne, wszystko dopiero się okaże. <br> <br> Lubię twórczość Remigiusza Mroza, potrafię jednak podejść do niej krytycznie: "Oskarżenie" w moich oczach zasługuje na 4 gwiazdki, poprzednie części rozbudziły mój apetyt i trudno sobie wyobrazić, aby czytelnik sięgał po kolejne tomy tej sagi omijając jej niektóre części, stąd dobrze, że ten poziom jest wciąć równy - Panie Mróz czekamy jednak na więcej!