Ogień Majdanu. Dziennik rewolucji 21 listopada 2013 - 22 lutego 2014

W ciągu zaledwie trzech miesięcy Ukraina przeszła głęboką przemianę, którą w sposób szczegółowy i dzień po dniu opisują głosy jej obywateli. Osobiste przeżycia i wspomnienia, utrwalane na bieżąco w postaci nagrań, dzienników czy nawet wpisów w sieci, tworzą mozaikę świadectw, które łączą się w wyjątkowy, zbiorowy dziennik. Ta wielogłosowa historia odzwierciedla wyjątkowy moment przełomu w Ukrainie, który rozpoczął się od pokojowego zgromadzenia na rzecz proeuropejskiej orientacji kraju, a zakończył zbrojnym powstaniem w Kijowie i obaleniem prezydenta-zbrodniarza. To okres, w którym Ukraińcy z odwagą manifestują swoje prawo do wolności wyboru, uczciwości, prawdy i godności, gotowi oddać za te wartości najwyższą cenę. Proces tworzenia nowej Ukrainy dokumentują oni samodzielnie, nadając szczególne znaczenie swoim słowom. Słowa Mychajła Swystowycza z 20 lutego oddają wewnętrzny upór narodu, pyta on: „Czemu nie uciekają?” Zastanawia się nad odwagą ludzi, dla których był to pierwszy protest tego kalibru. Podkreśla ich determinację w obliczu przemocy, która z wtorem przyczyniła się do zaniku strachu. Dzień później, Jurij Andruchowycz opisuje wszechogarniający ogień, który pochłania wszystko na swej drodze, symbolizując zerwanie ostatnich mostów do kompromisu. 22 lutego Natalia Jeromenko zauważa, że zapominanie stało się istotną cechą różniącą Ukraińców od reszty Europy. Akcentuje potrzebę zachowania historycznej pamięci i nauki z doświadczeń jako podstawy dalszego rozwoju. Jest przekonana, że to nie koniec zwycięstw, lecz kolejne otwarte drzwi, które należy wykorzystać, by przeszłość została na zawsze zapisana w świadomości narodu. To jedyna szansa, jaka może się powtórzyć, której nie można zmarnować.