Odessa 2 maja 2014

Co wydarzyło się naprawdę w Odessie 2 maja 2014 roku, pozostaje tematem intensywnej debaty. Istnieje pytanie, czy mieszkańcy miasta zapobiegli wtedy powtórzeniu się dramatycznych wydarzeń, które rozegrały się na wschodzie Ukrainy, w Doniecku i Ługańsku. Czy osoby schronione w budynku Związków Zawodowych na Kulikowym Polu rzeczywiście zostały zaatakowane przez rozwścieczony tłum? Powstają wątpliwości, czy należy je postrzegać jako zdrajców, separatystów czy kolaborantów z Rosją. A co z tymi, którzy z dachu budynku rzucali butelki z łatwopalną cieczą w kierunku pro-ukraińskich demonstrantów? Czy tego dnia na ulicach Odessy miała miejsce nieformalna wojna?

Znaki zapytania otaczają także reakcje władz. Kto nakazał sprzątanie Placu Greckiego 3 maja, eliminując potencjalne dowody? Dlaczego budynek Związków Zawodowych pozostawał dostępny dla nieupoważnionych osób przez tygodnie po tragedii? Co spowodowało, że Witalij Budko, znany jako Bosman, uzbrojony przejeżdżał przez centrum miasta, oddając strzały do pro-ukraińskich aktywistów? I ile jeszcze było osób uzbrojonych tego dnia? Dlaczego w budynku nie było wody, a straż pożarna przybyła z opóźnieniem mimo wezwań? Działania milicji również wywołują wiele kontrowersji i poszlak.

Książka ta nie ma iluzji dostarczenia kompletnej odpowiedzi na wszystkie te pytania. 46 osób zginęło tego dnia, a kolejne dwie zmarły w szpitalu później, pozostawiając trwałe piętno na historii. Tragedia ta oznaczała ostateczny fiasko pokojowych negocjacji prowokowanych przez rosyjskie wpływy — wojna, która teraz rozgrywa się w Ukrainie, jest walką o jej niepodległość i suwerenność.