Obcy

„Dzisiaj umarła mama. Albo wczoraj, nie wiem.”

Meursault wiedzie z pozoru zwyczajny żywot kawalera w Algierze, aż do momentu, gdy dopuszcza się przypadkowego aktu przemocy. Jego obojętność i brak skruchy tylko zwiększają jego winę w obliczu prawa i podważają fundamentalne wartości społeczeństwa - zbiór zasad, które łączą jednostki, a ich łamanie prowadzi do potępienia i wykluczenia. Dla Meursaulta jest to obraza dla jego rozumu i zdrada jego nadziei, podsumowując absurd życia w interpretacji Camusa.

W „Obcym”, swojej klasycznej powieści egzystencjalnej, Camus bada alienację jednostki, która odmawia dostosowania się do norm społecznych. Meursault, jego antybohater, nie kłamie. Kiedy umiera jego matka, odmawia okazywania emocji tylko po to, by zaspokoić oczekiwania innych. A kiedy popełnia przypadkowy akt przemocy na zalanej słońcem plaży w pobliżu Algieru, jego brak wyrzutów sumienia potęguje jego winę w oczach społeczeństwa i prawa. Jest jednak w równym stopniu ofiarą, co przestępcą.

„Obcy”, obok „Dżumy,” stanowi najbardziej znane dzieło Alberta Camusa, które za pomocą przedstawionej historii otwiera dyskusje na temat narzucanych przez społeczeństwo norm oraz na temat jednostki próbującej odnaleźć się w rzeczywistości XX wieku. O ciągłej aktualności powieści świadczy ilość sprzedanych egzemplarzy oraz zainteresowanie pozycją po dziś dzień. 

Albert Camus urodził się w Algierii w 1913 roku. Studiował filozofię w Algierze, a następnie pracował w Paryżu jako dziennikarz. Był jednym z intelektualnych liderów francuskiego ruchu oporu, a po wojnie zyskał międzynarodową sławę jako pisarz. Jego najważniejszymi dziełami są: „Obcy”, „Dżuma”, „Sprawiedliwi”, „Upadek” oraz „Mit Syzyfa”. W 1957 roku otrzymał literacką Nagrodę Nobla. Zginął w wypadku drogowym w 1960 roku.