O czasie i wodzie

Ta książka, będąca niezwykłą mozaiką różnych form literackich, łączy esej z reportażem, a osobiste historie autora z bogatą tradycją staroislandzkiej literatury i hinduskiej mitologii. Jednym z głównych tematów jest przejmująca refleksja nad katastrofą klimatyczną, której skutki są już dziś widoczne. Autor zwraca uwagę na topniejące lodowce Islandii i Himalajów, jak również na coraz bardziej zakwaszone oceany. Aby zainspirować czytelników do przemyślenia ich relacji z naturą, proponuje nowy, emocjonalny język, który ma przemówić do wyobraźni i uczuć.

Opowieść zyskuje na intymności dzięki wspomnieniom o babci, pionierce turystyki lodowcowej, która była świadkiem erupcji Hekli z pokładu samolotu w 1947 roku, oraz o dziadku, współpracowniku wynalazcy bomby jądrowej. Wspomina także wujka, który ocalił przed wyginięciem gatunek krokodyli, i córkę, która – jeśli dożyje wieku prababci – być może doświadczy łącznie aż 260 lat ludzkiej historii. Autor przywołuje poezję islandzką, prowadzi rozmowy zarówno z najbliższymi, jak i z ekspertami w dziedzinach biologii i klimatologii, a także z Dalajlamą.

Rozważa związek między staroislandzkim mitem o Auhumli, krowie ze szronu, która dała początek całemu stworzeniu, a kultem świętych krów w rejonie podnóży Himalajów. Z tego oceanu fascynujących opowieści wyłania się obraz pięknego, choć zagrożonego świata – świata, który pomimo trudności, wciąż możemy ocalić.