Notatnik

Wiersze autorstwa Jolanty Więcław, wzbogacone o ilustracje z Notatnika, przypominają mi tytuł jednego z najpiękniejszych opowiadań napisanych przez Jarosława Iwaszkiewicza. Na jego kartach znajdziemy młyny, takie jak te położone nad rzekami Kamienna i Lutynia, a także Młyn nad Utratą. Jeśli spojrzymy na Utratę nie tylko jako nazwę geograficzną, ale jako metaforę straty, odkryjemy, że zjawisko to staje się fundamentalnym elementem poezji Więcław. W pisarstwie Iwaszkiewicza woda staje się symbiotycznie związana z podświadomością, a analogicznie w wierszach Więcław woda jawi się jako źródło energii, która napędza młyn wypełniony słowami. To dzięki niej młyn rozkłada przepełnione smutkiem myśli, niczym ziarna, by uzyskać z nich duchowy pokarm. Strategiczne umiejscowienie młyna wysoko nad wodą symbolizuje możliwość zdobycia dystansu od traum: znikając w niebycie, podmiot liryczny odnajduje woda obmycie i poczucie utraty. Istnieje jednak nadzieja, że w przeciwieństwie do bohatera opowiadania Iwaszkiewicza, podmiot liryczny wypłynie z tego zanurzenia, przechodząc z nieistnienia ku istnieniu.