Nomadyczność. Podmioty – przestrzenie – pojęcia

Nomadyczność, według przedstawionych koncepcji, łączy się z unikalnym postrzeganiem stanu alienacji, odróżniając podmiot nomadyczny poprzez jego świadome lub nieświadome naruszenie norm społecznych. Osoby te wprowadzają nieoczekiwane zmiany w relacjach międzyludzkich, łamiąc tabu i mierząc się z wyzwaniami na pozór nieosiągalnymi. Z perspektywy przestrzennej nomadyczność oznacza decentralizację, odrzucenie standardowych punktów odniesienia i tradycyjnej symboliki. W związku z tym codzienne pojęcia ulegają przekształceniom, a ruch wpisany w istotę nomadyzmu powoduje nieustanne zmiany w postrzeganiu rzeczywistości.

W książce, którą opracowali autorzy, zgłębiają różnorodne interpretacje nomadyczności, ważnego pojęcia we współczesnej humanistyce. Badanie opiera się zarówno na próbie określenia granic tego konceptu, jak i prezentowaniu jego różnorodnych ujęć. Poszczególne rozdziały analizują związki nomadyczności z praktykami takimi jak chodzenie, mapowanie czy podróżowanie, a także eksplorują motyw drogi, problem ciała w literaturze oraz pojęcia nie-miejsca i podmiotu nomadycznego. Historyczna, terytorialna i kulturowa różnorodność omawianych przykładów wzbogaca treść książki, bowiem ukazuje ona, jak idea nomadyczności przenika do jej struktury i treści. Jak podkreślono we wstępie, koncepcja ta symbolizuje przede wszystkim wielość jako opozycję do hierarchii i dogmatyzmu. Analiza współczesnych, często nieprecyzyjnych pojęć, w tym samej nomadyczności, oraz ocena ich zastosowania w kontekście przejawów z różnych kręgów kulturowych, stanowi istotne zadanie, które monografia ta sukcesywnie realizuje.