(Nie)młodość

W powieści „(Nie)młodość” Natasza Socha ponownie wprowadza nas w życie bohaterów, których historie splatają się już po raz trzeci w tej pełnej refleksji sadze. Tym razem centralnym tematem jest obsesja współczesnego społeczeństwa na punkcie młodości, którą usiłuje się zatrzymać wszelkimi możliwymi sposobami. Mądrość wieku nie przyciąga dziś uwagi; siwe włosy, zmarszczki i życiowe doświadczenie często spotykają się z brakiem szacunku, a nawet niechęcią. Jak i w poprzednich częściach – „(Nie)miłość” oraz „(Nie)piękność” – tajemnicze „nie” w nawiasie sugeruje, że finał powieści przyniesie niespodziewany zwrot.

Klarysa, która swoje lata młodości ma już za sobą, postanawia podjąć walkę nie tylko z chorobą, która ją dotknęła, ale także ze starzeniem się, kiedy trafia do domu opieki. Z kolei Marta, będąca u progu czwartej dekady życia, mierzy się z utratą pracy oraz przyjaźni, co popycha ją do zatrudnienia w miejscu, gdzie przebywają starsi ludzie, mimo że ich towarzystwo nie jest jej szczególnie bliskie.

Benedykt, młody nauczyciel tańca w wieku 28 lat, odkrywa przed swoimi seniorskimi uczniami świat, w którym muzyka i ruch oferują nie tylko ucieczkę od codzienności, ale również przywracają chęć do życia. Dzięki tańcu i przekraczaniu własnych ograniczeń, starsi uczniowie odnajdują wolność i radość w każdej chwili swojego życia.

Pytanie, które się przewija, to czy możliwe jest zbudowanie mostu między pokoleniami – młodością i starością...