Never, never

Nie wiedziałam, czego tak naprawdę mogę oczekiwać od tej książki. Przyznam szczerze, że nigdy nie przepadałam za książkami zarówno Colleen Hoover oraz Tarryn Fisher. Podobały mi się w nich pojedyncze rzeczy, ale nigdy nie podobały mi się one w całości. Jednak w przypadku “Never, Never”, autorki połączyły swoje najlepsze cechy i napisały książkę absolutnie zachwycającą.

Pewnego ranka podczas szkolnej lekcji, Charlize Wynwood nagle uświadamia sobie, że nie pamięta nic o sobie, w tym swojego imienia, miejsca zamieszkania ani tego, gdzie się teraz znajduje. W tym samym czasie, w tej samej klasie, Silas Nash uświadamia sobie dokładnie to samo. Kiedy zaczynają składać rzeczy do kupy, Charlie i Silas dochodzą do wniosku, że jadą na tym samym wózku i będą musieli współpracować, aby dowiedzieć się, co się z nimi dzieje. Im więcej dowiadują się o sobie i swojej niedawnej przeszłości, tym bardziej uznają, że oboje przechodzili kryzys przez dłuższy czas.

“Never Never” to jedna z najdziwniejszych i jednocześnie najbardziej fascynujących książek, jakie kiedykolwiek czytałam. Zawieszenie niewiary i przyjęcie założeń fabuły jest koniecznością, aby cieszyć się tą książką, ponieważ bez tego, historia może wydawać się głupkowata, niewiarygodna i nic niewarta, co nie do końca jest prawdą, bo pod powierzchnią skrywa wiele mądrego przesłania. Jest wiele wyjątkowych elementów tej książki, ale dla mnie absolutnie najlepszym z nich jest wątek poznawania siebie, swojej przeszłości, tożsamości i osoby, co Charlie i Silas będą musieli robić przez całą historię. To naprawdę ciekawy koncept i szczerze nigdy do tej pory nie zastanawiałam się jak ja podeszłabym do swojej osoby, gdyby okazało się, że mogę na siebie spojrzeć “z zewnątrz”. Jednak są pewne rzeczy w tej książce, które po prostu nie działają. Pewne przemyślenia głównych bohaterów wydają się zbyt dojrzałe jak na uczniów szkoły średniej. Zakończenie jest trochę zbyt proste, ponieważ wszystkie problemy, których doświadczają dwaj bohaterowie są zakończone zbyt szybko i łatwo (choć nie mogę zaprzeczyć, że dostarczyło mi nieco frajdy). Ponadto, jest kilka wątków, które nigdy nie zostały wyjaśnione, ale ogólnie rzecz biorąc, “Never Never” jest wyjątkową, wciągającą opowieścią z satysfakcjonującym zakończeniem. Szczerze polecam, bo książka Tarryn Fisher i Colleen Hoover jest jedną z najciekawszych pozycji, jakie miałam okazję ostatnio czytać.

Charlie i Silas nie wiedzą, kim są, gdzie mieszkają ani co robili wcześniej. Nie pamiętają dosłownie NIC. Mają tylko fotografie i notatki zapisane w pośpiechu to wszystko. Czy to wystarczy aby dowiedzieć się dlaczego stracili pamięć i kim są dla siebie?

To była dla mnie trochę dziwna historia, na pewno nie takiej się spodziewałam. Czytałam ją z zaciekawieniem ale też i z niedowierzaniem. Zastanawiałam się jak można utracić pamięć nie uczestnicząc w żadnym wypadku. Obawiałam się tego jakie zakończenie przygotowały autorki i trochę czułam niedosyt. Nie była to zła historia ale bardzo się różni od tego co do tej pory pisała Colleen Hoover. Podobało mi się wspólne odkrywanie prawdy, zdobywanie kolejnych elementów tej układanki to na pewno powieść która angażuje. Jednak ten tytuł nie trafił do moich ulubieńców.

W swoim życiu czytamy różne książki ale ta książka wciąga i wypluwa zarazem kiedy ma się z nią styczność 💜 kiedy czytasz ją i myślisz, że już wiesz o co chodzi to z kolejna strona dowiadujesz się, że znów Terryn i Colleen wyprowadziły cię na manowce. Kunszt pisma, tajemnicy i wybuch emocji to jest Never, Never. Uwielbiam ta książkę bo jako jedyna wciąga i nie bierze jeńców. Polecam z całego serca tą pozycję. Raz sięgniesz, a przepadniesz 🦋 ostrzegam przed czytaniem w komunikacji miejskiej 🦋🦋🦋 trudno się oderwać

Powoli zaczynam odkrywać kolejne książki Colleen Hoover i tak jak poprzednie nie były dla mnie niczym specjalnym, tak “Never, Never” okazało się pozycją jakby stworzoną specjalnie dla mnie. Jest to niewątpliwie zasługa tego, że Hoover przy tej książce połączyła siły z inną pisarką, czyli Tarryn Fisher.

To dzieło było inne od tych, które do tej pory czytałam autorstwa Colleen Hoover, ale również mi się podobało. To, co ją wyróżnia spośród jej innych książek to zdecydowany nacisk na suspens i tajemnicę, co pewnie było efektem współpracy z Fisher. Nigdy nie czytałam tej autorki, ale widziałam, że pisze książki z gatunku thrillera i kryminału. 

Podobała mi się tematyka i podział na trzy części (choć w Polsce wszystkie trzy tomy wyszły jako jedna książka). Celowo czytałam ją tak, jakby to były trzy osobne książki (robiłam sobie tygodniowe przerwy pomiędzy poszczególnymi częściami). To dodało sporo suspensu i pewien element oczekiwania, co się za chwilę wydarzy. Nie chcę wyjaśniać za bardzo fabuły, bo wydaje mi się, że cały czas trochę mało z tej książki zrozumiałam. Przez długi czas nie miałam pojęcia, co się dzieje i do czego dąży ta historia, ale w końcu na początku trzeciej części nagle wszystko się wyjaśniło. Ten moment chyba najbardziej mi się podobał we wszystkich trzech tomach. Lubię to jak zostało to wszystko wyjaśnione i przesłanie jakie autorki chcą przekazać w tej książce. 

Z bohaterów najbardziej polubiłam Silasa i Landona. Nie wiem, czy nie polubiłam tak bardzo Charlie, bo rozdziały z jej punktu widzenia, o ile dobrze kojarzę, pisała Tarryn Fisher, ale po prostu nie podobały mi się tak bardzo jak pozostałe. Mimo to polubiłam ją i Silasa razem, a przede wszystkim całkowicie współczułam im obojgu, a także bardzo współczułam zwłaszcza Charlie, bo jest bardzo pokrzywdzona. Przyznam, że momentami łzy napływały mi do oczu.

Podsumowując, “Never, never” jest świetną książką na lato i mogę ją polecić każdemu, kto lubi książki Colleen Hoover i ma ochotę na historię miłosną z elementami ekscytującego thrillera. Ja z pewnością podejdę do niej jeszcze raz, by wszystko załapać i już nie mogę się doczekać, bo jest to naprawdę dobrze napisana powieść.