Neuronauka a buddyzm. Realne życie czy jego iluzja

Twoje ja to nieprzerwane połączenie ciała i umysłu. Podczas gdy ciało znamy dobrze, zagadką pozostaje, w jaki sposób funkcjonuje nasz umysł. Kim jesteśmy? Jakie mamy powody, by być na tym świecie? Skąd biorą się nasze cierpienia? Te pytania były przedmiotem rozważań ludzi od wieków. Filozofowie, duchowi przywódcy, naukowcy oraz twórcy sztuki od dawna zgłębiają te zagadnienia. W zachodniej filozofii człowiek definiowany jest przede wszystkim poprzez zdolność do myślenia, co jest w kontraście do wschodnich szkół filozoficznych takich jak buddyzm, taoizm czy niektóre nurty hinduizmu. Dobitnie pokazują one swoją nieufność w stosunku do racjonalnego myślenia. Jak mówi buddyzm zen: "Nie ma myśli, nie ma problemu." Dla większości ludzi to, co określa nas jako jednostki, to nasza jaźń — chyba pierwszy element przychodzi nam do głowy, gdy rozważamy naszą tożsamość. W koncepcji buddyzmu oraz w nowoczesnej psychologii kwantowej, jaźń postrzegana jest jako dynamiczna kompozycja doznań, wspomnień, cech oraz skłonności. To właśnie ten nieustanny proces stanowi kontinuum ciała i umysłu. Wiemy, czym jest nasze ciało, ale co z umysłem? Jak on funkcjonuje?