Nauka chodzenia. Tom 2. Teksty programowe późnej awangardy

Druga część monografii "Nauka chodzenia" wyróżnia się swoją spójnością tematyczną i kompozycyjną, zestawiając artykuły w logiczne serie oraz grupując autorów pod względem pokoleniowym. Przegląd różnorodnych propozycji neoawangardowych z lat 60. i 70., jak również analiza poezji z dwóch kolejnych dekad, tym razem akcentuje nie tyle związek z przedwojennymi formacjami, co polityczne zaangażowanie oraz paradoksy awangardowych projektów. Te zjawiska zostają skonfrontowane z międzynarodowym kontekstem neoawangardy, uwzględniając jej europejskie i amerykańskie odsłony oraz kontrkulturowe aspekty.

Jak pisze prof. Joanna Grądziel-Wójcik, drugi tom "Nauki chodzenia" nie ustępuje pierwszemu, konsekwentnie realizując początkowe założenia projektu. Zawarcie wielu głębokich i przemyślanych analiz sprawia, że stanowi on ważne źródło dla badaczy późnej awangardy. Prof. Adam Dziadek podkreśla natomiast, że wysoki poziom profesjonalizmu tej zbiorowej pracy przyciągnie uwagę każdego, kto podejmie tematykę neoawangardową.

Nie można pominąć wpływu polityki na literaturę i sztukę Polski w omawianym okresie. Polityczność owych czasów dotykała nie tylko wyraźnych wypowiedzi pisarskich komentujących władzę, lecz także ukrytych krytyk systemu wyrażanych przez przyjęte normy ideowe i artystyczne nowej fali. Impuls polityczny przenikał granice między życiem jednostki a nowoczesną sztuką, wpływając na osobiste motywy twórczości. W tamtym czasie członkowie grupy Teraz postrzegali poezję jako sprzeciw wobec iluzji podtrzymywanych przez oficjalną kulturę i złudzenia stabilizacji społecznej przełomu lat 60. i 70.