Nastoletni troglodyci

Adele prowadzi szkolny autobus przez malownicze, choć surowe tereny płaskowyżu, przewożąc dzieci i młodzież z okolicznych wsi do szkoły. Zawiłe historie młodych pasażerów łączą się z opowieścią o jej własnym życiu. Podczas jazdy, gdy w tle słychać śmiech i rozmowy młodzieży, myśli Adele błądzą do czasów jej młodości. Wspomina okres dorastania, czas, gdy musiała zmierzyć się z nieadekwatnością własnego ciała. Adele urodziła się jako chłopiec, ale zawsze czuła, że jest dziewczyną. Teraz, anonimowa dla swoich podopiecznych, wspomina dzieciństwo spędzone na gospodarstwie na płaskowyżu, starszego brata Axela i jego brak akceptacji dla jej przemiany.

Pewnego mroźnego, zimowego popołudnia silna burza śnieżna zmusza Adele i jej pasażerów do zatrzymania autobusu. Muszą opuścić pojazd i znaleźć schronienie przed nocą, co udaje im się w jaskini przy krawędzi jeziora wulkanicznego.

Emmanuelle Pagano tworzy poruszającą opowieść o miłości, która jest jednocześnie niepokojąca i kojąca. Jej narracja, wypływając z głębi serca, oddaje zarówno ból ciała, jak i piękno górskich krajobrazów Ardeche. To czysta zmysłowość przełożona na słowa. Jak opisuje „Télérama”, pisarstwo Pagano jest esencjonalne i zmysłowe. „Le Soir” natomiast określa powieść jako gorącą i pełną ukojenia podróż literacką.