Na ziemi Izraela

Pierwsze wydanie tej książki zostało przetłumaczone z języka hebrajskiego i opatrzone wstępem Pawła Smoleńskiego. Na stronach książki ożywa widok pustynnego światła, które oblewa kamienne budowle. Powietrze wypełnia kurz i zapach kiszonej kapusty. Słychać wesołe głosy dzieci śpiewających w jidysz. Jedna z ortodoksyjnych Żydówek ładuje do wózka oliwę i ryby, starannie owinięte gazetą. Dla wielu ludzi ta rzeczywistość to już przeszłość, a tylko dwie postaci zdają się przetrwać w umysłach - Hitler i Mesjasz, ciągle obecni na murach i w codziennych rozmowach, nieustannie towarzyszą w pytaniu, czy i kiedy zapanuje pokój.

Amos Oz, z notatnikiem w dłoni, przemierza Jerozolimę oraz Zachodni Brzeg, aby zrozumieć złożoną tożsamość współczesnego Izraela. Rozmawia z szerokim spektrum osób - od robotników po dziennikarzy, od żołnierzy po nauczycieli, imigrantów i wizjonerów. Wśród nich są zarówno zagorzali fundamentaliści, jak i zwolennicy świeckości. Wsłuchując się w ich opowieści o bolesnej przeszłości i niepewnej teraźniejszości, Oz buduje uniwersalną narrację o przyszłości pełnej niepewności.

Książka stanowi wnikliwe spojrzenie na kraj pełen kontrastów światopoglądowych, etnicznych i ekonomicznych. Przedstawia uniwersalne historie o winie, karze, odkupieniu i przebaczeniu, a także ukazuje dynamiczne zmagania pomiędzy różnymi wartościami i interesami.

Jak zauważa Włodek Goldkorn, w latach osiemdziesiątych Amos Oz wprowadził Izraelczyków w nieznaną część ich samych, udowadniając swoje mistrzostwo nie tylko jako pisarz, ale także jako reportażysta.