Na zachód od Edenu

Na zachód od Edenu to szósta książka poetycka autorstwa Tadeusza Krzysztofa Knyziaka, znanego również pod pseudonimem Coobus. Ten zbiór wierszy, podzielony na trzy segmenty: "Jesienny," "Morze pozornie czerwone," oraz "Poprzez znoszone szkła," dedykowany jest żonie autora, Ewie, z którą spędził 50 lat, tworząc własny Eden. W tomiku znajdziemy nie tylko poezję, ale również fotografie Ewy wykonane przez samego autora, co dodaje osobisty akcent i wzbogaca całość emocjonalnym przekazem. Na końcu książki znajduje się intrygujący tekst "Żebro Coobusa," w którym autor prowadzi dialog z samym sobą, co pozwala lepiej poznać jego osobowość i poglądy.

Jak zauważa Paweł Biliński, w jednym z wierszy Knyziak mówi: "I nie przydarzy się już nic / i wszystko jeszcze się przydarzy," co doskonale oddaje doświadczenia, które czytelnik napotka podczas lektury. Ta esencja życia – pełna przemijających lat, miłości, refleksji i wspomnień – przypomina wiersz Różewicza "Czas na mnie." Knyziak mistrzowsko uchwyca swoje rozliczenia z przeszłością, świadcząc o głębokiej umiejętności tworzenia zmysłowej i refleksyjnej poezji.

Anna Luberda-Kowal zwraca uwagę na to, że dla Knyziaka poezja jest formą modlitwy, zachwytu i wspomnień. Jego wiersze, pełne młodzieńczego zapału w kontraście do dojrzałej refleksji, poruszają tematykę życia i jego podsumowania. Styl Knyziaka, pełen naturalności i talentu do malowania obrazów słowami, sprawia, że nawet w braku muzyki, taniec trwa nadal.

W wierszu "Na zachód od Edenu" autor snuje wizję osobistego Edenu, w którym tworzymy własne raje, wolne od bolączek świata, gdzie Kain nie krzywdzi Abla, a prozaiczne wspomnienia codzienności zyskują nowe znaczenie. Poprzez te słowa Knyziak ujmuje podróż życia jako kreację ponadczasowego dzieła, z jednoczesnym zrozumieniem trudności i czasu, które to wymagają.