Myśli nieuczesane

Umberto Eco zachęca nas, abyśmy codziennie przed snem sięgali po tę książkę, choć może jej treść nie pozwoli nam łatwo zasnąć. Jest to nieocenione źródło refleksji, w którym Stanisław Jerzy Lec posługuje się ostrym dowcipem, grą słów i skrótem myślowym, aby trafnie komentować dewiacje współczesności. Lec, czerpiąc z bogactwa europejskiej kultury, staje się mistrzem paradoksu i nieustannie obnaża wszelkie myślowe fikcje oraz językowe frazesy, które zagrażają ludzkiej indywidualności i wspierają totalitaryzm. Jego aforyzmy, choć doskonale wpisują się w realia absurdu epoki PRL-u, nie tracą na aktualności i zachowują ponadczasowy uniwersalizm.

Przykładami jego przenikliwych spostrzeżeń są słowa: „Nie poznaję tych ludzi. Na barykadach byli wyżsi. Gorszy od 'kultu jednostki' jest 'kult zera'. Są tacy, co nie mają żadnych uprzedzeń narodowych. Mogą bić się z każdym. Z opozycji można się wylizać.” W Myślach nieuczesanych Lec prześciga w swej esencjonalności nawet Karla Krausa, mistrza aforyzmu z Wiednia. Profesor Leszek Kołakowski podkreśla, że Lec rozbudził uśpioną świadomość i kwestionował językowe banały, które usypiają myśl, przywracając jednocześnie szlachetny kunszt aforystyki.

Prace Leca, tłumaczone na liczne języki i często cytowane w prestiżowych antologiach, stały się fascynującą lekturą dla artystów, naukowców i polityków. To śmiałe spojrzenie na świat niesie z sobą uniwersalny przekaz, który inspiruje kolejne pokolenia do krytycznego myślenia.