Morze o poranku

"Morze o poranku" to dowód niezwykłego talentu Margaret Mazzantini, która z wyczuciem przekształca ból w literackie doświadczenie, umożliwiając jednocześnie szerokiemu gronu odbiorców zaangażowanie się bez utraty wysublimowanego języka. Pomimo swojej zwięzłości, powieść ta jest niesłychanie ujmująca, co zauważyła la Repubblica.

Farid po raz pierwszy ujrzał morze nocą, kiedy zmuszony był opuścić swój dom na pustynnym pograniczu, pozostawiając za sobą oswojoną gazelę. Tymczasem Vito obserwuje tę samą przestrzeń z Sycylii, gdzie wybrzeża stały się miejscem, gdzie lądują szczątki porzuconych łodzi. Vito z troską kolekcjonuje te resztki, traktując je jak fragmenty przeszłości.

Mazzantini ponownie podejmuje temat wojny oraz losów ludzi, których życie zostało zniszczone przez wielkie konflikty. Autorka oddaje głos tragicznym historiom, które łączą Włochy i Libię - od czasów, gdy włoska faszystowska propaganda zachęcała do osiedlania się w nowej kolonii, przez przymusowe opuszczenie tych terenów przez włoską ludność w latach rządów Kaddafiego, aż po współczesne przeprawy uchodźców przez morze. To opowieść o tych, którzy poświęcają wszystko i nic nie otrzymują w zamian.