Morten, Emilia i zaginione światy

Tekst przedstawia historię powieści osadzonej w klimacie realizmu magicznego, gdzie dowiadujemy się o losach Mortena i Emilii. Podobnie jak w przypadku opowieści o Mariusie i wilkołaczce Liisi, fabuła ta obfituje w zjawiska, które łączą rzeczywistość z elementami magicznymi. Bohaterowie poruszają się w świecie, gdzie magia przenika codzienność, a pośród ich towarzyszy można znaleźć zarówno postaci z baśni, jak i duchy. Natura przedstawiona w książce jest dzika, pełna siły i majestatu. Mimo tej wyjątkowej scenerii, wyzwania, z jakimi mierzą się młodzi bohaterowie, pozostają rzeczywiste i powszechne.

Po stracie swoich dziadków, Morten zostaje sam na odludziu, dzieląc chatę przy bagnach z wujem. Matka chłopca przebywa za granicą, co sprawia, że ich kontakty są bardzo rzadkie, zaś ojca nigdy nie miał okazji poznać. Życie z uzależnionym od alkoholu wujem przysparza Mortenowi wielu trudności, jednak postanawia zachować swoje problemy dla siebie. Gdy sytuacja staje się nie do wytrzymania, szuka ukojenia, uciekając w okoliczne bagna. Teren ten staje się dla niego azylem i miejscem, gdzie może oddawać się pasji fotografii i zaznać poczucia wolności.

Pewnego dnia na bagnach spotyka Emilię, tajemniczą dziewczynę, która w jakiś sposób wydaje się Mortenowi bliska. Ich relacja rozwija się, a chłopak czuje, że Emilia doskonale go rozumie. Wkrótce jednak odkrywa, że ta zagadkowa postać w rzeczywistości nie może opuścić bagien, co dodaje nowy wymiar do ich wspólnej historii.