Milczeć, ale życiem wołać

"Człowiek przeżywa wewnętrzną przemianę, stając się coraz bardziej uczestnikiem Bożej tajemnicy, dzięki czemu Bóg rozświetla jego otoczenie swoją obecnością. To właśnie sedno mistyki" (o. Mateusz Kolbus EC). Gdy zbliżasz się do Krakowa od strony zachodniej, na horyzoncie pojawiają się białe wieże klasztoru kamedułów, lśniące w promieniach słońca. Mnisi w charakterystycznych białych habitach z kapturami i szkaplerzami zamieszkują eremy blisko kościoła, prowadząc życie pełne ciszy i odosobnienia. Ich dzień zaczyna się już o 3:30 nad ranem, kiedy to dzwon klasztorny wzywa do pierwszej modlitwy. Pozostała część dnia to dla kamedułów czas pracy, modlitwy, czytania Pisma Świętego i kontemplacji.

Wejście do klasztoru dla mężczyzn jest możliwe tylko o wyznaczonych godzinach, kobiety zaś mogą odwiedzać to miejsce jedynie dwanaście dni w roku. Niewielu ma okazję zobaczyć życie za murami klasztoru, jednak ta książka otwiera przed czytelnikami wyjątkową możliwość poznania życia krakowskich kamedułów z pierwszej ręki. Przeor ojciec Mateusz Kolbus EC w obszernym i szczerym wywiadzie opowiada o motywach wyboru życia w ciszy i samotności, codziennych zwyczajach zakonników, roli modlitwy, postu i sensie milczenia. Dzieli się również refleksjami na temat kryzysów duchowych, symbolicznej "nocy ciemnej", a także przemyśleniami o śmierci i życiu wiecznym.

W rozmowie z Grzegorzem Sokołowskim, przeor delikatnie otwiera przed nami drzwi do tajemniczego świata eremów. Dzięki temu czytelnicy mają szansę zrewidować swoje wyobrażenia o życiu w klasztorze i poczuć ducha prawdziwej mistyki (fragment wstępu).