Miejska wyspa ciepła w Warszawie

Większość polskich klimatologów bada klimat obszarów zurbanizowanych w Polsce, skupiając się na wyjątkowych cechach klimatu miejskiego, takich jak bilans radiacyjny, temperatura powietrza, pole wiatru, zachmurzenie, opady oraz zanieczyszczenia. Warszawskie zjawisko miejskiej wyspy ciepła jest monitorowane od początku XXI wieku przez specjalistów z Instytutu Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania PAN. Wykorzystują oni sieć 28 automatycznych stacji pomiarowych, a także analizują dane z ośmiu stacji innych operatorów i 11 nieistniejących już punktów pomiarowych.

Książka „Miejska wyspa ciepła w Warszawie” to pierwsza tak wszechstronna monografia poświęcona temu zjawisku w stolicy Polski. Choć koncentruje się głównie na temperaturze powietrza, jej interdyscyplinarne podejście pozwala na kompleksowe omówienie tematu. Analizowane są zróżnicowane aspekty, w tym związki pomiędzy rozmiarem i intensywnością zjawiska a cechami urbanistycznymi, jak wykorzystanie terenu, obecność terenów biologicznie czynnych czy korytarzy powietrznych. Dzięki współpracy z alergologami z Instytutu Medycyny Pracy w Łodzi, w książce znalazło się także miejsce na analizę wpływu miejskiej wyspy ciepła na życie i zdrowie mieszkańców, w tym badanie alergenowości roślin na dwóch warszawskich osiedlach.

Zagadnienia te są rozpatrywane w kontekście zmian klimatycznych i planowanych transformacji urbanistycznych, a publikacja proponuje również strategię przeciwdziałania zjawisku MWC oraz działania adaptacyjne skierowane do władz miasta, sektora zdrowotnego, architektów, urbanistów, mediów, edukacji i organizacji pozarządowych. Autorzy liczą na zainteresowanie szerokiego grona odbiorców: od specjalistów w dziedzinie klimatologii, przez architektów i urbanistów, aż po osoby zaangażowane w zarządzanie kryzysowe w miastach.