Między Starą a Nową Liturgią

Książka skupia się na liturgii z 1965 roku, która początkowo miała być ostatecznym wynikiem soborowej odnowy liturgicznej, ale ostatecznie stała się rytem przejściowym. Autor szczegółowo przedstawia historyczne tło tej odnowy oraz jej pierwszą fazę, obejmującą lata 1965-1967. W pracy tej dokonuje dogłębnej analizy historyczno-liturgicznej, opisując powstawanie nowych ksiąg i tekstów liturgicznych oraz sposób, w jaki soborowe założenia Konstytucji o Liturgii Świętej znalazły odzwierciedlenie w przeprowadzonych zmianach.

Publikacja Dawida Makowskiego jest niezwykle interesującym studium, które wyróżnia się na tle dotychczasowych badań. Łączy w sobie elementy historyczno-liturgiczne, kulturowe oraz teologiczno-pastoralne, prezentując na wysokim poziomie naukowym zagadnienia związane z liturgią z 1965 roku, a także z szerszym kontekstem soborowej i posoborowej reformy liturgicznej w Kościele Rzymskokatolickim. Makowski prezentuje interdyscyplinarne podejście, które uwzględnia twórczość zarówno reformatorów, jak i jego własne młode spojrzenie na proces tych zmian.

Jak podkreśla ks. dr hab. Artur Żuk, jest to praca, która dostarcza nie tylko głębokiej analizy liturgicznej, ale i nowatorskiego spojrzenia na omawiane kwestie. Z kolei o. dr hab. Marek Blaza SJ, prof. AKW, dostrzega w tej publikacji znaczący wkład w badania nad reformą liturgii rzymskiej w XX wieku, podkreślając jej pionierski charakter w polskim środowisku teologiczno-liturgicznym. Autor podjął się żmudnej i wymagającej pracy, której efektem jest ta ważna książka.