Melancholia, szaleństwo i inne choroby głowy w Rzeczypospolitej w XVII i XVIII wieku

Książka stawia sobie ambitne zadanie zarysowania pełnego obrazu podejścia do schorzeń takich jak szaleństwo i melancholia w Rzeczypospolitej XVII-XVIII wieku. To zagadnienie, które plasuje się na styku historii medycyny, historii społecznej oraz kultury, pokrywa wiele aspektów. Główne pytania, które autorzy starają się zbadać, dotyczą tego, czy w nowożytnej Rzeczypospolitej osoby cierpiące na zaburzenia psychiczne były odsuwane na margines życia społecznego oraz na ile sytuacja ta różniła się od tej w Europie Zachodniej, jak opisał Michel Foucault. Analizowane są również czynniki wpływające na postrzeganie osób obłąkanych, takie jak ich status społeczny, płeć czy wyznanie. Wreszcie, książka podejmuje próbę odpowiedzi na pytanie, czy w ówczesnej Rzeczypospolitej funkcjonowało pojęcie "chorych na głowę" jako wyróżnionej i rozpoznawalnej grupy społecznej.