Matka Jagiellonów

W lutym 1454 roku orszak zmierza w stronę Krakowa, wioząc siedemnastoletnią Elżbietę Habsburg. Jej przyjazd ma ogromne znaczenie dla króla Kazimierza Jagiellończyka, który liczy na to, że ten polityczny związek przyniesie mu w przyszłości Węgry i Czechy. Pomimo ambitnych planów, pierwsze spotkanie z narzeczoną stawia pod znakiem zapytania zawarcie tego małżeństwa i sojuszu z Habsburgami.

Królowa Elżbieta, nazywana przez poddanych Rakuszanką, była nie tylko żoną i matką trzynaściorga dzieci, w tym czterech królów, kardynała i sprowadzonego na ołtarze świętego. Jej życie na polskim dworze wiązało się z trudnościami i wyrzeczeniami, które przyszły wraz z próbą budowy silnego Domu Jagiellońskiego. Elżbieta i Kazimierz stworzyli jedno z najbardziej udanych małżeństw w historii polskiej monarchii, a ich wkład w stworzenie imperium rozciągającego się od morza do morza był znaczący, zwłaszcza w czasach Jana Długosza, Filipa Kallimacha, Mikołaja Kopernika i Krzysztofa Kolumba.

Opisując Elżbietę jako "matkę królów", książka stara się odpowiedzieć na pytania o to, kim była ta niezwykła kobieta. To dzięki jej umiejętnościom swatania, krew Jagiellonów płynie dziś w niemal wszystkich królewskich rodach Europy. Przez pryzmat jej życia możemy przyjrzeć się jej zmaganiom z wielką historią i wkładowi w rozwój dynastii, która na zawsze zmieniła oblicze polskiej korony.