Mały

Rok przed napisaniem "Historii oka" stworzyłem książkę "W.-C.", dzieło o niewielkich rozmiarach, charakteryzujące się niesamowitym literackim zacięciem. Podczas gdy "Historia oka" emanuje młodzieńczą energią, "W.-C." miała ton żałobny. Niestety, jej rękopis spłonął. Nie uważam tego za wielką stratę, biorąc pod uwagę mój obecny stan rozpaczliwy, gdyż praca ta była jedynie wyrazem przerażenia. W "W.-C." zawarłem rysunek przedstawiający oko - jedyne w swoim rodzaju, przypominające słońce, otoczone rzęsami i umiejscowione w otworze gilotyny. Podpisany "wieczny powrót", rysunek ten ukazywał tę straszną maszynę jako bramę do nieskończoności. Linia wieczności, ciągnąca się od horyzontu, prowadziła prosto do tego szafotu. Inspiracją do komentarza stał się dla mnie zasłyszany w Concert Mayol parodiowany wers: "Boże, jak smutna jest krew ciała na dnie wiórów."