Lecznicza siła aloesu

W latach osiemdziesiątych, ojciec Romano Zago, katolicki zakonnik, pracując w jednym z klasztorów w Rio Grande w Brazylii, natrafił na tradycyjną recepturę ludową. Opierała się ona na wykorzystaniu aloesu drzewiastego (Aloe arborescens), powszechnie stosowanego w Brazylii, w terapii przeciwnowotworowej. Ojciec Zago, zainspirowany tą miksturą, opracował własną wersję, którą zaczął stosować zarówno w terapii, jak i prewencji raka, osiągając zadziwiające rezultaty. Aloes, często nazywany "naturalnym uzdrowicielem", znany jest ze swoich zdolności przetrwania w ekstremalnych warunkach, gdzie inne rośliny nie dałyby sobie rady. Przez wieki przypisywano mu niezwykłą moc w leczeniu różnych schorzeń, a jego właściwości przeciwbólowe, przeciwzapalne i antybakteryjne były cenione już w starożytności. Liście aloesu obfitują w witaminy A, C, E oraz B, a także sód, wapń, magnez, żelazo i inne wartościowe składniki.