Kultura. Dramat natury i osoby

Książka jest doskonałym przewodnikiem po kluczowych zagadnieniach filozofii kultury, będąc rezultatem wieloletnich badań oraz pracy autora w środowisku akademickim. Składa się z czterech głównych części, rozpoczynając od tematyki metodologii nauk o kulturze, dzięki której Autor uwypukla wyjątkowość filozoficznego podejścia do tematu kultury. Obejmuje ona także historię pojęcia kultury i koncepcji kultury jako „uprawy natury”, a także różnorodne definicje kultury.

Druga część książki zagłębia się w teorie kultury i rozumienie natury w kontekście historii filozofii. Rozważa także koncepcje interakcji między kulturą a naturą, zadając pytanie, które z nich jest pierwotne: natura czy kultura? W trzeciej części Autor pochyla się nad metafizycznymi fundamentami kultury, jakimi są prawda, dobro i piękno. Czwarta część skupia się na analizie różnych dziedzin kultury, bazując na greckiej teorii aspektów poznania. Obejmuje to zarówno dziedzinę nauki, moralności oraz etyki — w tym etyki indywidualnej, rodzinnej (ekonomii) i społecznej (polityki) — jak również twórczości i sztuki, uznawanej za manifestację sprawności tworzenia.

W końcowej części książki Autor kieruje uwagę na religię jako kluczową dziedzinę kultury. Rozważa elementy konstytutywne religii, przyczyny ludzkiej religijności, problem nieśmiertelności, istnienie Boga oraz różne postawy wobec negacji religii. Zastanawia się także nad związkiem między religią a świętością oraz rolą religii jako centralnego punktu kultury, kończąc rozważaniami o teologii kultury i kwestią przebóstwienia natury.

Chociaż struktura książki oferuje przegląd podstawowych tematów, nie oddaje w pełni bogactwa jej treści, jak również nie ukazuje dramatu kultury będącego wynikiem napięcia między sferą duchowo-osobową a koniecznością wynikającą z natury, co jest doświadczeniem uniwersalnym dla każdego człowieka. Zasługując na szczególne uznanie, ta książka zdecydowanie warta jest bliższego poznania.