Przestrzenie Wszechświata. Od geometrii do kosmologii

Książka "Przestrzenie wszechświata" ma stanowić rodzaj kontynuacji dla "Boga i geometrii". Jednakże, jest to zrozumiałe tylko w pewnym stopniu. Historia geometrii od czasów Newtona, na którym zakończyła się pierwsza część, nabrała znacznego tempa, co sprawia, że możliwa jest jedynie jej bardzo wybiórcza analiza. Ewoluował również sposób, w jaki geometria oddziałuje na inne aspekty kultury.

Podczas czytania tej książki, a być może wcześniej także "Boga i geometrii", możemy śledzić rozwój geometrii od starożytnej Grecji aż po współczesną, nieprzemienną i syntetyczną geometrię różniczkową. Jest to dowód na niezwykłą skuteczność ludzkiego rozumu. Oczywiście, historia tej dziedziny to historia ludzi, którzy ją tworzyli, ich sukcesów i trudności. Jednakże ponad tym, co jest wynikiem ludzkich działań, pojawia się coś, co przekracza nasze przyziemne sprawy – coś racjonalnego, co systematycznie się rozwija, zupełnie inaczej niż jakiekolwiek inne ludzkie twory.

Grecy oraz późniejsze epoki łączyły tę racjonalność z boskością. W dobie Oświecenia mówiono raczej o Ponadludzkim Rozumie. Dziś czerpiemy z tej racjonalności, nieustannie ją rozwijając poza nasze ograniczenia. Na tym tle nasze przyziemne kłopoty, nawyki czy język nie mają większego znaczenia. Historia geometrii i jej praktyczne zastosowania w badaniu świata pokazują, że działamy na rzecz czegoś, co nas obejmuje i przekracza.