Nowa Heloiza

"Nowa Heloiza" to epistolograficzna powieść, która zajmuje ważne miejsce w literaturze francuskiej i światowej. Pierwotnie Jean-Jacques Rousseau nazwał ją "Julia, Nowa Heloiza, listy dwojga kochanków, mieszkańców małego miasteczka u stóp Alp", a czytelnicy szybko ochrzcili ją "Biblią kochanków". Historia skupia się na rozwijających się uczuciach między skromnym nauczycielem Saint-Preux a jego uczennicą, arystokratką Julią d'Etange. Ich miłość, choć intensywna, nie może się zrealizować z powodu koniecznego małżeństwa Julii z baronem de Wolmar. Mimo niemożności spełnienia, uczucie to pozostaje żywe, powodując cierpienie kochanków, którzy szukają sposobu, by odnaleźć dla niego wyższe znaczenie. Choć na pierwszy rzut oka utwór może wydawać się sentymentalny i romantyczny, w rzeczywistości zawiera głębokie rozważania filozoficzne. Rousseau, ceniony teoretyk miłości, analizuje znaczenie autentycznych emocji w porównaniu z racjonalnymi zasadami moralnymi i podkreśla wyższość etyki opartej na prawdziwych uczuciach. Jest to lektura przeznaczona dla szkół średnich, która porusza kwestie etyczne i emocjonalne, zachęcając do refleksji nad istotą ludzkich relacji.