Ku poetyce chrześcijańskiej

W swoim przełomowym dziele "Ku poetyce chrześcijańskiej" Michael Edwards podejmuje próbę odpowiedzi na fundamentalne pytania dotyczące literatury, takie jak jej istota, powody istnienia oraz sens istnienia języka. Edwards rozciąga swoje rozważania także na pytania dotyczące samego życia, twierdząc stanowczo, że aby pełniej pojąć literaturę, musimy odpowiednio powiązać ją z kluczowymi aspektami naszego istnienia, jakimi są teoria języka oraz teoria życia. Wszystkie te refleksje zanurzone są w kontekście chrześcijańskim, gdzie bhadacz analizuje literaturę i język, dążąc do zrozumienia ich znaczenia w świetle nauki biblijnej i ich przynależności do upadłego świata, gdzie nie ma już drogi powrotu do utraconego raju.

Edwards proponuje zarys chrześcijańskiej poetyki, wywodzącej się z biblijnych koncepcji języka, zakładając, że byłaby to poetyka świadoma językowego upadku. Dochodzi on do przekonania, że język, wskazując na własną możliwość przemiany, może zapowiadać odnowienie rzeczywistości, przywrócenie utraconej harmonii oraz duchowe odrodzenie człowieka. W ten sposób język staje się świadectwem pierwotnego stworzenia, jego upadku, ale również nadzieją na odnowę.

W ramach swoich badań nad tą poetyką Edwards wnikliwie analizuje dzieła takich autorów jak Pascal, Dante, Szekspir, Molier czy Eliot. Nie zapomina także o sztuce malarskiej i muzyce, które również zyskują jego uwagę. Dzięki polskiemu przekładowi tej książki, czytelnicy zyskują dostęp do nowatorskich spostrzeżeń Edwards'a, które rzucają nowe światło na istotne zagadnienia, wychodzące poza ramy tradycyjnych naukowych dyskusji.