Dobra pani

Ewelina Krzycka, majętna i wpływowa kobieta, wykorzystuje swoją pozycję do wywierania wpływu na życie młodych ludzi poprzez rodzaj duchowego manipulowania. Wyciąga z ubóstwa nieszczęśliwe osoby, oferując im namiastkę luksusu i opieki, by potem, gdy się nimi znudzi, przywrócić je do dawnego, mniej korzystnego stanu. Takie podejście spotkało pannę Czernicką oraz małą Helkę, które po krótkim okresie iluzorycznego szczęścia, zostały nagle odrzucone. Autorka krytykuje ten sposób postępowania jako formę przemocy psychicznej, szczególnie szkodliwej dla niewinnych umysłów. Niespodziewane bogactwo i poprawa warunków życia dla tych młodych osób są bowiem pułapką, która czyha na ich niewiedzę i nieświadomość. Przykład Helki wyraźnie pokazuje, że lepiej byłoby dla niej, gdyby nigdy nie zwróciła uwagi Eweliny. Poprzez swoje kaprysy, Ewelina nieświadomie przyczynia się do nieszczęścia dziecka, które nie potrafi pojąć, dlaczego nagle zostało porzucone.