Czerwono-biało-czerwona Łódź. Lokalne wymiary polityki pamięci historycznej w PRL

George Orwell kiedyś stwierdził, że "kto rządzi przeszłością, w tego rękach jest przyszłość; kto rządzi teraźniejszością, w tego rękach jest przeszłość." Ta myśl doskonale oddaje istotę manipulacji historią przez władzę, szczególnie kiedy ta jest silna i opresyjna. Warto jednak zauważyć, że nawet demokratyczne rządy nie są od takich pokus wolne. Autorytarne reżimy również zdają sobie sprawę, że narzucane przez nie wyobrażenie przeszłości musi w pewnym stopniu współgrać z rzeczywistymi uczuciami społeczeństwa, do którego jest skierowane.

W okresie PRL kluczowym narzędziem legitymizacji władzy stał się odpowiednio zredagowany przekaz dotyczący II wojny światowej. Wydarzenia z lat 1939-1945 były głęboko zakorzenione w osobistych wspomnieniach obywateli powojennej Polski, stając się fundamentem wspólnej, wyobrażonej tożsamości narodowej. Przeszłość ta, nie tylko bowiem budowała autorytet nowych rządów, ale także spajała społeczeństwo, łącząc jednostkowe biografie w szerszą narrację historyczną.