Cisza

Wielu z nas zaczyna swoje życie od krzyku, lecz marzy o zakończeniu go w spokoju ciszy. To właśnie między tymi dwoma momentami rozciąga się tematyka książki. Popularne powiedzenia, takie jak „milczenie jest złotem” czy „cicha woda brzegi rwie”, nie są nam obce, podobnie jak słynne słowa Hamleta: „reszta jest milczeniem”, choć często nie pamiętamy ich kontekstu. Często ścigamy się, by ciszy unikać — drażni nas, gdy „dzwoni w uszach”, ponieważ ukazuje nam prawdę o nas samych, której czasem wolelibyśmy nie znać. Staramy się zakryć niezręczną ciszę rozmowami, hałasem, aktywnościami. Mimo to, bywa, że tęsknimy za chwilą wyciszenia, poszukując wewnętrznego spokoju.

Małgorzata Wojcik i Rafał Żak w swoim dziele badają różnorodność ciszy, z którą spotykamy się na co dzień. Ukazują, że cisza może wzbogacać nasze relacje, ale także wyrażać protest, obojętność, czy wycofanie. W kontekście muzyki, cisza niejednokrotnie pozwala dźwiękowi wybrzmieć, innym razem stanowi integralny element kompozycji. Autorzy badają znaczenie ciszy w odmiennych sytuacjach — od tych, gdzie jest mile widziana, jak podczas nocy czy w klasztorach, po te, gdzie bywa destrukcyjna.

Książka "Cisza" stanowi debiut literacki małżeństwa Małgorzaty Wojcik i Rafała Żaka. Ich wspólne życie cechuje szczególna wrażliwość na dźwięki: ona znacznie lepiej słyszy, dlatego częściej sięga po stopery. Oboje nie znoszą donośnych odgłosów, zakłócających ciszę nocy wokół ich domu, ale z przyjemnością zanurzają się w muzycznej harmonii, cichej lekturze, czy wspaniałej ciszy sal koncertowych i teatralnych. Ich związek zaczął się na kulturoznawstwie, a teraz z upodobaniem przemierzają wspólnie interdyscyplinarne tereny literatury. Choć to ich pierwszy wspólny projekt, nie zamierzają na tym poprzestać i mają nadzieję, że „Cisza” przyciągnie zasłużoną uwagę.