Stan książek
Nasze książki są dokładnie sprawdzone i jasno określamy stan każdej z nich.
Nowa
Książka nowa.
Używany - jak nowa
Niezauważalne lub prawie niezauważalne ślady używania. Książkę ciężko odróżnić od nowej pozycji.
Używany - dobry
Normalne ślady używania wynikające z kartkowania podczas czytania, brak większych uszkodzeń lub zagięć.
Używany - widoczne ślady użytkowania
zagięte rogi, przyniszczona okładka, książka posiada wszystkie strony.
Atlas bitew do historii wojskowości starożytnej
Masz tę lub inne książki?
Sprzedaj je u nas
Wśród klasycznych niemieckich dzieł dotyczących historii wojskowości, atlas bitew antycznych autorstwa Johannesa Kromayera, powstały przy współpracy z Georgem Veithem, wyróżnia się jako wyjątkowa publikacja. Kolejne tomy łączą szeroką analizę antycznej sztuki wojennej, rozciągającą się od wojen perskich po schyłek Republiki Rzymskiej, z bogatymi ilustracjami graficznymi, szczegółowymi badaniami terenowymi oraz prezentacją różnych hipotez i kontrowersji dotyczących poszczególnych kampanii i bitew. Nawet po niemal stu latach od pierwotnego wydania książka ta wciąż pozostaje bezkonkurencyjna.
Pierwotnie atlas ukazywał się w formie zeszytów w latach 1922-1929, lecz ostatecznie wydano jedynie 29 z planowanych 34 arkuszy. Nieukończony szósty tom miał obejmować m.in. okres hellenistyczny oraz niektóre aspekty z walk wewnętrznych Cezara. Mimo zapowiedzi nowego tomu w „Revue belge de philologie et d'histoire” z 1933 roku, nie został on nigdy opublikowany. Polska wersja językowa oparta jest na wcześniejszym, niekompletnym wydaniu.
Podczas przygotowania przekładu pojawiło się wiele wyzwań związanych z terminologią Kromayera i Veitha oraz zmieniającymi się nazwami geograficznymi. O ile terminologię wojskową dało się dostosować do współczesnych standardów, to problematyczne były nazwy miejsc, które zmieniły właścicieli i często zmieniały brzmienie. Najczęściej pozostawiano klasyczne nazwy w oryginalnym brzmieniu, natomiast przy nazwach północnoafrykańskich i bliskowschodnich konieczne były większe starania ze względu na różnice fonetyczne w tłumaczeniach.
Grafika atlasu również przysparzała trudności. Wiele map zawierało drobne napisy trudne do odczytania. Część z nich udało się odzyskać dzięki porównaniom z innymi mapami. Użycie starych czcionek stanowiło kolejny wyzwanie, ponieważ niektóre z nich są nieczytelne i obecnie nieużywane. Mimo wysiłków w dążeniu do ujednolicenia, podpisy na mapach różniły się stylem, co utrudniało pracę nad jednolitym wyglądem atlasu. Korzystając z atlasu, należy pamiętać o różnorodności stylów i technik stosowanych w różnych miejscach publikacji.
Wybierz stan zużycia:
WIĘCEJ O SKALI
Wśród klasycznych niemieckich dzieł dotyczących historii wojskowości, atlas bitew antycznych autorstwa Johannesa Kromayera, powstały przy współpracy z Georgem Veithem, wyróżnia się jako wyjątkowa publikacja. Kolejne tomy łączą szeroką analizę antycznej sztuki wojennej, rozciągającą się od wojen perskich po schyłek Republiki Rzymskiej, z bogatymi ilustracjami graficznymi, szczegółowymi badaniami terenowymi oraz prezentacją różnych hipotez i kontrowersji dotyczących poszczególnych kampanii i bitew. Nawet po niemal stu latach od pierwotnego wydania książka ta wciąż pozostaje bezkonkurencyjna.
Pierwotnie atlas ukazywał się w formie zeszytów w latach 1922-1929, lecz ostatecznie wydano jedynie 29 z planowanych 34 arkuszy. Nieukończony szósty tom miał obejmować m.in. okres hellenistyczny oraz niektóre aspekty z walk wewnętrznych Cezara. Mimo zapowiedzi nowego tomu w „Revue belge de philologie et d'histoire” z 1933 roku, nie został on nigdy opublikowany. Polska wersja językowa oparta jest na wcześniejszym, niekompletnym wydaniu.
Podczas przygotowania przekładu pojawiło się wiele wyzwań związanych z terminologią Kromayera i Veitha oraz zmieniającymi się nazwami geograficznymi. O ile terminologię wojskową dało się dostosować do współczesnych standardów, to problematyczne były nazwy miejsc, które zmieniły właścicieli i często zmieniały brzmienie. Najczęściej pozostawiano klasyczne nazwy w oryginalnym brzmieniu, natomiast przy nazwach północnoafrykańskich i bliskowschodnich konieczne były większe starania ze względu na różnice fonetyczne w tłumaczeniach.
Grafika atlasu również przysparzała trudności. Wiele map zawierało drobne napisy trudne do odczytania. Część z nich udało się odzyskać dzięki porównaniom z innymi mapami. Użycie starych czcionek stanowiło kolejny wyzwanie, ponieważ niektóre z nich są nieczytelne i obecnie nieużywane. Mimo wysiłków w dążeniu do ujednolicenia, podpisy na mapach różniły się stylem, co utrudniało pracę nad jednolitym wyglądem atlasu. Korzystając z atlasu, należy pamiętać o różnorodności stylów i technik stosowanych w różnych miejscach publikacji.
